Een gezellige familie in een blikje.

De feestdagen staan weer voor de deur, kerstkaarten die door je brievenbus vallen, en samen met je familie om de kerstboom.

Lekker gezellig met elkaar aan tafel, lachen om de rare kerstmuts van oom Piet, je kleine veilig op schoot bij opa, vaders die nog gauw wat kiekjes maakt voor het familie album.

Moeders en oma die gauw de kerst cadeautjes onder de boom zetten of een geweldige kersttaart met fontijntjes uit de keuken toveren...

Gewoon gezellig en knus....

Zo moet kerst toch zijn?

Dat was dus mijn droom toen ik klein was en dacht dat ik later zou trouwen met een prins...

Maar alles is zo anders nu...

Mijn prins is nog steeds mijn partner, ook al hebben we zoals ze dat noemen een verstandshuwelijk, we delen de opvoeding van ons meisje wat ons zo ook prima afgaat, maar meer ook niet,  en mijn familie heeft zoveel problemen dat er eigenlijk geen tijd is voor de gezellige donkere dagen.

Mijn man heeft geen echte familie meer, ja een paar halfzussen, maar die spreken we amper tot nooit.

Toch knaagt het de afgelopen 5 jaar bij mij, en probeer ik iedere kerst weer opgetogen door te komen, ik moet wel voor mijn man en voor ons meisje, maar ik kan wel huilen.

Nee, niet voor mezelf, ik heb ondanks de vele ruzie s in mijn beide families ( van vaders en moeders kant) toch de gemeenschappelijke kerstdagen mee gemaakt, en ondanks mijn oma ieder jaar het konijn liet verdrinken in de olie, en wij kids ieder jaar na kerst ook ziek waren van haar eten, het wel leuk gehad.

Maar waar ik zo verdrietig van wordt is dat er geen familie album voor ons meisje is, geen verhalen voor later, geen familie om de boom, wel pakjes, ja die kopen wij voor haar, maar op mijn deur hangen nu 3 kerstkaarten, 1 van kennissen en 2 uit het kerstpakket van mijn man.

Voor de rest niets, toen ze geboren werd lagen er bergen met kaarten voor haar,maar nu 5 jaar later is er niemand die aan haar denkt, geen presentje, geen kaartje...

Wat zou het toch geweldig zijn als ons meisje ook een familie zou hebben, mensen die om haar geven zoals ze is, die voor haar een verleden konden maken, want buiten een verleden met ons heeft ze er geen, geen van weet je nog toen....

Ik heb wel eens een berichtje op MP gezet met familie gezocht voor gehandicapt meisje, maar mijn man vond het idee niks, nee stel je voor een stel vreemde maar zijn we zelfs na onze geboorte niet een stel vreemde voor elkaar tot het moment van de eerste woordjes mama en papa?

Of dat we voor het eerst hallo zeggen tegen die leuke man of vrouw?

Ik heb pas weer een berichtje op MP gezet, op zoek naar een oom van mij die wel wat op zijn kerfstok heeft, maar toch, 1 hij is een oom en 2 een beetje extra familie...maar nee ik heb het verwijderd, omdat ik weet dat mijn vader, waar het niet zo best mee gaat het heel moeilijk zou vinden en ik wil hem geen verdriet doen..

Dus voel ik me ook nog eens waardeloos omdat ik enerzijds familie wil voor ons meisje, maar ook bang ben voor reacties buitenaf.

Maar als ik 1 wens mocht doen voor kerst, dan mag de kerstman alle pakjes van de wereld houden, als hij maar 1 blikje met een gezellige familie achter zou laten, een familie die mocht er ooit iets met ons gebeuren Kathleen liefdevol zouden opnemen, zodat zij er nooit alleen voor zou komen te staan, want daar ziet het er nu  wel naar uit.

Het zou zo n rust en vrede bij mij geven....

Maar blijft het maar een wens...een wens van een kaartje op de mat tot gezellig bij de boom of....?

Ik wens in ieder geval alle gezinnetjes, hun families en vrienden fijne feestdagen en een goed, warm en liefdevol 2015!