Een gevoelig meisje, Empathisch

Wij hadden een derde kerstdag dit jaar, net als elk jaar overigens. Voordat het volgende feest losbarstte maakte we ons eigen feestje in de woonkamer. De volume knop van de muziek ging wat harder en we danste de kamer rond. Zoë met papa en ik met Demi. Toen kwam het liedje van Ali B, Terwijl jullie nog bij me zijn. Zoë lijkt veel op mij. Ze is net zo onhandig als dat ik ben en valt regelmatig, stoot haar hoofd of gooit een glas limonade over de tafel heen dat al druppend een plasje vormt op het laminaat. Behalve de klunzigheid heeft ze ook de gevoeligheid van mij.

Ze luistert naar de tekst en ik zie de tranen in haar ogen opkomen. Op dat moment staat de visite voor de deur. Ik doe de deur op met een huilende Zoë om mijn rechterbeen geklemd en een blije Demi op mijn linkerarm. Ik kniel neer, nadat ik de viste heb begroet, en buig mij naar Zoë toe. “Wat is er lieverd?” Zeg ik haar terwijl ik mijn arm om haar heen sla. Overstuur zegt ze: “Ik wil wél met jullie knuffelen, altijd. Herinner je mij daar aan mama, dat ik jullie elke dag knuffel ook als ik denk dat ik het niet wil”?

Oh wat raken haar woorden mij tot diep in mijn ziel. Nu vormen zich ook tranen in mijn ogen. “Ja lieverd, Ik zal je altijd blijven knuffelen, elke dag ” zeg ik haar. “Het hoeft niet zo te gaan dat je later niet meer knuffelt met papa en mama. Ik knuffel toch ook nog met opa Oehoeboehoe ( Tsja, hoe bedenk je het hé? ) en oma Poesjes ( logischer want oma heeft 2 katten) als ik ze zie liefje?” Ze knikt. Toch blijft ze nog snikken.

Ze is net zo'n gevoelig meisje als dat is was als kind en als volwassenen ook nog deels ben. Ze huilt tijdens zielige scenes in films, net als ik. Of het nu om een animatie film gaat of een film met echte mensen. De emotie is echt. Ik snap haar en zij snapt mij. Ze zegt “soms huil ik van geluk en soms omdat ik verdrietig ben en iets zielig vindt”. Ik ken dat. Ik doe dat ook. Ze is mij en ik ben haar. Ik zie haar door mijn ogen en voel haar in mijn hart. Ze zeggen dat degene die huilen tijdens films juist emotioneel sterker zijn. Dit is een teken van empathie en is verwant aan emotionele intelligentie. Fictie kan je empathie vergroten. Je plaatst jezelf in andermans schoenen. Denk anders en groter, dat maakt je begripvoller voor anderen.

Het stofje Oxytocine komt vrij, dat is het hormoon dat je helpt om een connectie te maken net als bij het liefdeshormoon. Deze empathie maakt ons liefdevoller en gelukkiger ook op de langere termijn. Win win dus. Tranen van emotie brengen je dus uiteindelijk geluk.

Zoë haar tranen zijn inmiddels opgedroogd. Bij het naar bed brengen geef ik haar nog een extra knuffel en ik voel dat ze wist wat die knuffel betekende. Ze knuffelde mij net iets steviger terug dan alle andere avonden.