Snap
  • Kind
  • liefde
  • mantelzorg
  • Chronischziek

Een avondje op stap

We mogen een avondje als gezin gaan genieten. Dit loopt alleen niet zoals gepland

We mogen naar dream night in dierentuin Amersfoort,een avondje uit georganiseerd voor zieke kinderen. 

Mijn vriend komt op tijd uit zijn werk en zo arriveren we mooi op tijd in Amersfoort.

Evi en haar zus genieten,wel is Evi al langer weer in wat minder goeie doen. Ze zit lekker in haar rolstoel en geniet op haar manier. Haar zus is druk met stempels voor de vossenjacht verzamelen en laat ook Evi haar kaart afstempelen.

Mamma ik wil naar huis

Ineens begint ons prinsje aan te geven dat ze zich echt niet lekker voelt. En als ze ineens zegt ;"mamma ik wil naar huis" gaat er bij mij diep van binnen al een alarm bel af. We besluiten dan ook te vertrekken.

Onze oudste dochter mag naar het kinderfeestje van haar nichtje en daar zal ze dan ook gaan logeren. Teminste dat hadden we bedacht. Als ze helemaal klaar ligt in bed breekt er lichte paniek los. Ik probeer haar over te halen (we zijn speciaal omgereden) maar met niets kan ik haar overtuigen. Lichtelijk geïrriteerd zet ik alles weer in de auto om naar huis te rijden.  

Als we een stukje opweg zijn en ik balend in die auto zit zegt onze oudste dochter :" Dat ze wel bij opa en oma durft te slapen" dus omdat je haar ook het kinderfeestje gunt sla je een andere weg in en besluit je haar dan naar opa en oma te brengen.

Evi zit in haar stoel en geeft aan dat er "even iets omhoog kwam" om vervolgens te vertellen dat ze het doorgeslikt heeft. 

Als we op vijf min van mijn ouders zijn komt er ineens een golf sondevoeding uit haar mond naar buiten. Dus iedereen de auto uit bij opa en oma. Gelukkig heb ik reserve kleding mee. Nadat we Evi omgkleed hebben en even rustig gezeten hebben gaan mijn vriend, Evi en ik huiswaart. 

Uit voorzorg ben ik naast Evi gaan zitten samen met een plastic zak. Als we rijden valt Evi in slaap. We rijden op de snelweg als evi ineens vanuit haar slaap eenorm begint te spugen. Met zo een kracht dat het ook langs de zak gaat die ik voor haar houd.

Arme mop zelf onder, de auto stoelen,de achterbank en ook ik heb er natte kleren van. 

Bij een pompstation stoppen we. Waar we kunnen maken we schoon , trek ik mijn  broek uit en rijden dan zo snel mogelijk naar huis. 

Ze klaagt al weer langer over buikpijn. De situatie bevestigd maar weer dat wat ze aangeeft gegrond is. En dat voelt,  zeker als je hele auto onder de kots zit soms super frustrerend. 

De kinderarts na dit voorval weer uitgebreid gesproken en voor aankomende vrijdag staat er een bezoek wkz gepland.

Niet dat ik er afgelopen tijd niet geweest ben. Evi krijgt nu ook Therapie voor haar prikangst en moet zeggen dat gaat wel goed. Ze heeft gewoon nare ervaringen en het is fijn dat er nu iets mee gedaan wordt. Vind het bijzonder knap hoe ze het oppakt. 

Ik ben benieuwd hoe het de afspraak in het wkz gaat lopen en met wat voor plan we weer huiswaarts gaan.

En tot die tijd geduld hebben.

To be continued zeggen we dan maar.