Echt, verpest papa die mooie dag!

Ik zit in de panarie en niet zo'n beetje ook. Het is nu dinsdag 20 november 2018, de tijd is 19:40. Over 45 uur komen de jongens naar mij toe. Ik heb bijna twee dagen om het recht te zetten. Eigenlijk is het nog geeneens mijn schuld, maar het is de schuld van de wasmachine. Alleen die zullen ze niet als schuldige aanwijzen!

Ik wil zoveel mogelijk handtekeningen op mijn judopak

Het was zaterdag 17 november 9:30. Het was de dag van het Internationale judotoernooi, The Hague Grandprix. We gingen samen met de judoclub naar topjudo kijken. De jongens konden dan zien hoe de toppers judoën, ze konden een leuke gadget kopen op de judomarkt en met hun judomaatjes optrekken. Het leukste moment van de dag moest de judoclinic van Mark Huizinga worden. Deze clinic was geweldig, in een uur leerde Mark Huizinga tientallen kinderen enkele tips om een judowedstrijd te kunnen winnen. Het handtekeningen jagen was echter een nog leukere bezigheid tijdens de grandprix. De jongens hadden aan het einde van de dag een stuk of tien handtekeningen op hun judopak.

Het zijn die textielstiften, echt waar!

Jullie raden het al, ik heb de pakken net gewassen en al die mooie handtekeningen zijn van hun judopak verdwenen. Joshua heeft nog twee handtekeningen op zijn pak staan, maar bij Diego is écht alles weg. Ik heb het gevaar van de wasmachine onderschat. Misschien kan ik niet de wasmachine, maar de HEMA de schuld geven. Ja, dat ga ik doen! Die textielstiften van de HEMA zijn namelijk slecht, héél slecht. Op de verpakking staat nog wel dat de tekening keurig blijft zitten nadat het op katoen is aangebracht. Oh, HEMA moet echt gaan uitkijken. Ze zijn vanaf donderdag 22 november 16:02 twee trouwe hotdog eters kwijt. Het verwijderen van de stertosti van het menu is een slechte zet geweest van de HEMA, maar deze textielstiften zijn de druppel!

Papa the meestervervalser?

Ik hoopte dat donderdag die andere druppels, de tranen, wegbleven. Nog belangrijker, dat de goede herinnering van The Hague Grandprix ze bij bleef. Niet die stomme actie van papa. Het was nu woensdag 21 november 18:12 en ik had nog één dag om een meestervervalser te worden en die handtekeningen zelf op hun pak te zetten. Ik begon te oefenen op een papiertje. Als dat goed ging, dan moest ik nog goede textielstiften vinden. Alleen wist ik het eigenlijk al, met mijn handschrift was dit onbegonnen werk. De jongens herkende direct mijn rare halen in de handtekening. Ik had daarom een slechte nacht en ik stond om 5:45 op donderdag 22 november op.

Papa is een beetje dom geweest

Het is nu vrijdag 23 november om 10:49 én ik leef nog! Alle gekheid op een stokje, natuurlijk heb ik ze gisteren direct het slechte nieuws verteld. Ik heb niet de wasmachine of de HEMA de schuld gegeven van deze actie, maar aangegeven dat papa een beetje dom is geweest. De jongens zijn not amused, maar ze vergeven mij al snel. De herinnering van een mooie dag blijft bestaan. Volgende jaar ga ik het anders aanpakken, betere stiften kopen of misschien een andere oplossing. Joshua geeft al aan zijn judoschriftje mee te nemen.

Ik ben wel benieuwd of jullie ook weleens zo'n soort ervaring hebben gehad. Laat een reactie achter, want ik ben zeer benieuwd hoe jullie dit hebben opgelost...