Driftige Peuter

Wat doe je wanneer je een peuter hebt van bijna drie, zich alleen kan uitdrukken met een paar woorden en gebaren. Deze lieve jongen die zo overgevoelig is voor prikkels en zich voornamelijk uit door te schreeuwen. Om even een situatie te beschrijven. Hij is een ochtend op de peuterspeelzaal geweest. Wanneer wij thuiskomen, zorg ik dat ik zijn broodje heb klaarstaan in de koelkast met een beker melk, zodat we deze meteen kunnen pakken wanneer de jas en schoenen uit zijn. Nadat hij zijn buikje rond heeft gegeten, mag hij even tv kijken naar zijn leeuwenshow omdat we allebei weten dat hij erg moe is, zowel in zijn hoofd als in zijn benen (zolang loopt meneer nog niet en het blijft oefenen). Maar ook om voor mama het drift moment van vermoeidheid nog even te voorkomen, want er ligt ook een dreumes op bed, die zijn slaap al in de ochtend heeft ingeleverd voor het wegbrengen van zijn grote broer.

En dan hebben we het tv moment, en mama moet eerlijk bekennen dat deze soms langer duurt dat eigenlijk moet. Aan de ene kant omdat ze nog zoveel moet doen voor haar studie en aan de andere kant omdat ze nog geen driftbui wil om te voorkomen dat de jongste nog heel even doorslaapt. En dan, na ongeveer een anderhalf uur (eerlijk waar..) begint mijn peuter te schreeuwen.. te krijsen en heel veel te bewegen en schoppen. Eten, nee.. dat is nog maar even geleden en drie broodjes zijn aardig veel. Plus dat dat vorige keer ook geen oplossing was. Drinken, na een grote schreeuw en gehuil door de babyfoon van de kleine weet ik dat dat het ook niet is. Ik bekijk zijn luier, ik probeer hem te knuffelen en zijn bui wordt alleen maar erger..

Inmiddels leg ik hem zo neer dat hij eventueel een dutje zou kunnen doen op de bank. Ik vertel het hem, tussen zijn schreeuwen door. Ondertussen haal ik zijn broertje op. Ik merk op dat zijn geschreeuw minder wordt wanneer ik weg ben en erger wordt wanneer ik binnenkom met de kleinste man. Die naar zijn grote broer loopt omdat hij hem met zijn allerliefste dreumesbrein hem wil knuffelen omdat hij blij is om zijn grote broer te zien en ergens wil troosten? Ik zie dat mijn peuter hier agressief van wordt.. Jee wat een groot woord maar het is daadwerkelijk waar. Hij begint te schoppen en om zich heen te slaan.. mist op een haar naar zijn kleine broer. Hierop besluit ik hem op te tillen en naar bed te brengen.. Iets wat mij ontzettend tegenstaat omdat ik niet graag wil dat hij negatieve associaties krijgt met zijn kamer (als je je niet gedraagt, zit je voor straf op je kamer!?). Ik leg hem in bed, doe zijn kast op slot en aai over zijn hoofd. Vertel hem, dat ik van hem hou en dat misschien handig is dat hij even een dutje doet. Ik loop weg, en het geschreeuw krijgt een megafoon volume, en wanneer ik beneden ben neemt het af. Nu, terwijl ik dit schrijf is het stil..

Ooh lieve peuter, ging je maar praten. Lieve kleine grote man, je hebt zoveel emotie dat je bijna barst. Nu slaap je, en is het een verassing hoe je wakker wordt als ik je straks wakker maak. Want te lang slapen is ook geen plan of überhaupt nog s ’middags slapen, omdat je dan in een nachtwezen verandert.. wetend dat ik je niet op je bedtijd na bed kan brengen omdat je dan je kamer afbreekt en de dag erna helemaal uit je ritme bent. Maar voor nu, slaap lekker.