Driftige buien & een woede aanval

Onze grootste vriend was toen hij een baby was ontzettend gevoelig. Hij kon niet tegen harde geluiden, werd er maar iets harder dan normaal gepraat of geroepen dan begint hij heel hard te huilen. Hierna kwam een periode van verlegen zijn. Hij wilde alleen bij Papa, Mama of Oma zijn. Waren er andere mensen in een ruimte dan kwam hij niet naar binnen. Na lange tijd kreeg je hem dan mee de ruimte in maar zat hij 'vastgeplakt' aan je been. Na ongeveer een 30 minuten kwam hij dan 'los' en dan was het ook prima! Daarna kwam een periode dat hij als wij A zeiden B deed, hij absoluut deed waar hij zelf zin in had en niets anders. Nu zitten we in een periode van een woede aanval, slaan, schoppen, gillen en gooien.

Keano heeft nu een periode dat hij ineens omslaat. Zit hij heel rustig te knutselen achter aan tafel en gaat er 1 ding niet volgens zijn wil dan vliegt alles wat er op tafel ligt door de lucht heen. Hierbij schreeuwt hij dan ook: " ik ga nooit meer knutselen! " Dit is niet heel fijn maar oke, we krijgen hem meestal wel vrij snel weer rustig en dan ruimt hij netjes mee op. Als hij iets perse wil wat hij van ons niet mag dan is het feest hier in huis. De deur wordt zo hard mogelijk dicht gegooid en dit niet 1x maar wel 5x, steeds iets harder. Hierna vervolgt hij meestal zijn woede aanval in de gang en gooit alle jassen van de kapstok af. Dit terwijl hij ontzettend scheld met alle woordjes die hij kent sinds hij op de basisschool zit. Dan gaat hij een verdieping hoger en daar gooit hij nog wat, schreeuwt of mompelt nog wat maar dan is zijn bui al aardig over. Zodra hij op zijn kamer zit en wij naar boven komen weet hij goed dat wat hij gedaan heeft niet hoort. Hij barst dan in huilen uit en roept wel 10x  'Sorry Mama/Papa'. Erg fijn dat hij sorry zegt, maar het is wel al gebeurd. Dit is nog minder fijn dan het vorige wat ik vertelde maar het ergste moet nog komen.

Keano heeft nooit goed kunnen delen, dit gaat gelukkig wel steeds beter. Sinds kort mag Levi vaker wel mee spelen dan niet. Maar, doet Levi iets wat niet naar Keano zijn zin is dan is het oorlog. In mijn ogen ontploft hij dan echt. Hij wordt dan ontzettend agressief! Op zulke momenten maakt hij een vuist, haalt aan en slaat Levi ontzettend hard in zijn buik. Ook heeft hij wel eens zijn handen om Levi zijn nek heen gelegd en hem heen en weer geschud (een woede aanval dus). Natuurlijk niet met de bedoeling om hem te stikken maar mijn God ik ben me rot geschrokken! Het lijkt echt of hij dan even zwart voor zijn ogen ziet en alles wat hij op dat moment ziet een flinke pak slaag wil geven. Natuurlijk straffen we hem onmiddellijk, maar hij geeft helemaal niets om zijn straffen. Naar zijn kamer doet hem niets, alleen als we de deur op slot doen. Dan raakt hij ontzettend in paniek, omdat hij dan bang is, dit is dus ook echt geen juiste straf.

Wij zitten eigenlijk een beetje met onze handen in het haar. We weten niet meer hoe we dit aan moeten pakken. Wat we wel weten is dat we snel actie moeten ondernemen. Levi kopieert het gedrag van zijn broer namelijk al. Levi stond afgelopen week namelijk lachend tegen de rug van broertje van net 1 aan te schoppen. Levi vindt het wel ontzettend erg om gestraft te worden dat scheelt. Het gaat dus vooral om Keano......

Ik vraag niet persee om de gouden tip, al zou die wel heel fijn zijn! Ben zo wel even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er meerdere die tegen een woede aanval 'vechten'.