10 jaar geleden
Doorslapen
‘Mama, ik wil niet meer slapen!’
Mijn dochter (inmiddels bijna 3) was vanaf de allereerste dag op deze wereld een goede slaper. De eerste weken kwam ze één keer per nacht en met zo’n zes weken sliep ze al de klok rond.
Met een jaar sliep ze van half acht tot half tien (dus veertien uur per nacht!). Tegen de tijd dat ze twee werd was het uitslapen al minder geworden, maar sliep ze nog altijd tot circa half acht.
En toen werd ze twee jaar …. Van de ene op de andere dag (of moet ik zeggen nacht) ging ze ineens vele malen per nacht opstaan en wilde ze ’s avonds niet meer gaan slapen. Ze wilde niet vertellen waarom niet, maar was wel steeds erg overstuur.
Inmiddels was ik zwanger van de tweede. Gedurende de hele zwangerschap is ze minimaal vier tot vijf keer per nacht uit haar bedje gekomen met de gekste verzoeken en verhalen. Het laten vervallen van het middagslaapje hielp even, maar helaas niet voor lang.
Toen werd haar broertje geboren. Vanaf die dag sliep ze ineens weer door. Ze stond nog steeds wel vroeg op (rond zes uur), maar als je een hele nacht hebt kunnen doorslapen is dat nog wel te doen. Vaak kroop ze dan nog bij mij en/of mijn man in bed en sliep soms nog wat of nam een boekje mee om te ‘lezen’.
Helaas is het sinds haar broertje een maand of twee is weer iedere nacht raak. Een stickerkaart heeft in het verleden wel enigszins geholpen, maar lijkt nu niet te werken.
Heeft iemand tips over hoe we dit probleem aan kunnen pakken ?
Esmee Pietersz-ronde
Oeh, moeilijk. Mijn twee kindjes zijn allebei geen makkelijke slapers en worden 's nachts meerdere malen wakker. Ik ben er inmiddels aan gewend en weet niet meer beter. Ik probeer met mijn oudste voor het slapen gaan afspraken te maken. Zo van; als je wakker wordt blijf je in je eigen bedje liggen. Dat helpt wel, af en toe. Er zijn ook klokken speciaal voor kinderen in de vorm van een dier. Bijvoorbeeld een aap. Die klokken/wekkers kan je instellen. Bij slaaptijd heeft de aap zijn ogen dicht en als het tijd is om op te staan heeft de aap zijn ogen open. Zo kan je kindje zien of het al tijd is om op te staan. Maar wat sowieso altijd goed werkt bij mij is naar mijn kind te kijken. Wat is er aan de hand? Waar zijn ze bang voor? Volg je hart! Succes