Dochter met brandwonden

Woensdag avond 04 november 2020 wat een hel avond was het zeg.

Ik was thee aan het zetten voor de kinderen en ons. Ik zag alleen me zoontje en zeg nog tegen hem niet aankomen dat is echt heel erg heet. Hij zo tegen me oké mama en bleef netjes bij me staan. Me dochtertje had ik niet gezien en docht echt dat ze bij papa was. Nou niet dus !!! Op eens hoor ik heel hard gehuil en toen wist ik precies wat er aan de hand was. Hete thee over haar heen gehad. Gelijk kleding uitgedaan en samen onder de douche gestaan zo hebben we zeker 20 min gestaan. Onder tussen was me vriend. HAP aan het bellen. Na zoveel minuten hebben ze video gebeld. Ze vonden het erg uit zien dat ze gelijk de ambulance hebben laten komen. Ze waren er ook heel erg snel. Daar stond ik dan half naakt voor drie Vremde mensen en het deed me eigenlijk helemaal niks. Ik docht alleen aan me dochtertje en van dat moeten wij weer door maken. Wat een ellende zeg . Toen hebben ze haar ingewikkeld. Ze vroegen aan ons voor een autostoel. Ik snel badjas aangetrokken en hup naar de auto. Autostoel uit de auto getrokken. Toen vroegen aan ons wie er mee ging rijden. Ik wou eigenlijk mee. Maar me vriend zei ik ga mee. Ik hup me zoontje gepakt die was echt verdrietig en zei Jazzlyn au Jazzlyn au . Ze waren bijna bij de ambulance toen wou Finn nog een kusje aan Jazzlyn geven. Maar dat mocht niet want ze moesten echt met spoed weg . Ik kon echt alleen maar huilen en denken het is mij schuld en je weet gewoon dat me vriend er ook zo over dacht dat het mij schuld was. Snel me baas gebeld want ja ik had eigenlijk nachtdienst. Gelukkig was dat snel geregeld. Toen me tweelingzusje gebeld voor oppas voor me zoontje. Die was er ook binnen twee tellen bij ons binnen. Oké ze woon ook maar een straat veder. Spullen gepakt voor Jazzlyn en Finn wat vond ik dat moeilijk zeg. Finn was al met me zusje mee. Ik ben even later met spullen naar haar toe gelopen. De helft van de straat stond buiten. Wat vond ik dat echt een rot gevoel en weet niet waarom . Snel spullen voor Jazzlyn in de auto gedaan en hup naar het ziekenhuis gereden. Binnen bij de spoedeisende hulp zat er eentje achter de pc even een momentje mevrouw. Tijdens het wachten hoorde ik me dochtertje gewoon huilen. Ik docht echt van mens schiet op ik wil naar me kind toe.

Eenmaal binnen was me dochtertje zo blij om mij te zien. Ik had er zo vast gepakt en geknuffeld en ik denk wel 20.000 keer sorry tegen haar gezegd.

Nog geen half uur later zat ik met me dochtertje op schoot in de ambulance naar de brandwonden centrum. Gelukkig viel ze al snel in de armen in slaap. Eenmaal aangekomen bleek dat ze 5 aan 6 %verbrand was. Gedeelte eerste graats en gedeelte tweede graats en een stuk diep tweede graats. Wat een ellende zeg toen gingen ze het schoonmaken wat had ze een pijn zeg dat vergeet ik nooit meer. Toen kregen we een kamer. Ze was zo dood op en nog niet kunnen slapen ze heeft echt letterlijk de hele nacht op me schoot geslapen. Dat daarna kreeg ze echt zware medicatie toe gediend. Ze raakte helemaal de weg kwijt er van. Maar oow wat waren de mensen daar zo lief en geduldig en alles goed uitleggen en meedenken. Het is zo zware periode waar we in zitten. Dat ik soms vergeet ook te genieten van me zoontje en dochtertje. Hoop echt dat de ellende snel voorbij is