8 jaar geleden
Dochter is zichzelf niet meer..
Ik ben radeloos! Mijn lieve kleine meisje heeft ineens een heel ander karakter. Maar waardoor?
Jill is 4 jaar oud en was altijd een heel vrolijk, speelgraag kind. Ze had nooit tempramentjes of uitbarstingen. Ze speelde graag met haar grote zus of kleine broertje. En zelfs dat mama zwanger is, vind ze alleen maar leuk. Maar ineens is alles anders.
Het begon ongeveer 2 maanden geleden. Ze zei geen goedemorgen meer toen ze uit haar bed kwam. Ze zei eigenlijk amper wat. Als ik vraag waarom ze zo stil is, geeft ze geen antwoord. Ze plaste nog eigenlijk weinig in bed, maar ineens is het weer bijna elke avond. De afgelopen weken ben ik wel bijna elke avond even bij haar gaan kijken, misschien heeft ze problemen met slapen of nachtmerries. Maar ook dat leek niet het geval te zijn.
Een week geleden heb ik zelfs met de lerares gepraat, zij merkt ook wel dat Jill iets stiller is, maar verder merkt zij weinig. Ook weet zij bijna zeker dat Jill niet gepest of buitengesloten word. Dat was al een opluchting. Maar alsnog zijn wij dus niks wijzer geworden.
Ook wil Jill mij amper uit het oog verliezen, ze zegt weinig en heeft haast geen interactie met mensen. Als ik even naar boven ga, vraagt ze direct: "Waar ga je heen?" Dan zie ik de angst in haar ogen. Ze heeft mij nodig, maar wil niet vertellen waarom..
Ik wil dat ik haar kan helpen, maar ze opent zich niet meer naar mij toe. Ze speelt nog wel, maar het liefst alleen. En nieuw speelgoed 'hoeft' ze niet, zegt ze. Ik ben echt radeloos... Hoe kan ik haar helpen? Of erachter komen wat er aan de hand is...
Anoniem
Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft dit ook gehad en wisten oom niet wat er aan de hand was. Elke keer tegen haar gezegd dat ze alles tegen me kan zeggen maar hielp in het begin niet. Na veel herhalen heeft ze toch eindelijk verteld dat ze gepest werd op school. Hier gelijk werk van gemaakt en beetje bij beetje gaat het steeds stukje beter. Mocht dit bij je dochter niet werken dan kan je haar ook laten tekenen. Kinderen kunnen op deze manier ook veel vertellen. Sterkte ermee.
Anoniem
Zou er misschien iemand anders die ze vertrouwd met haar kunnen praten. Mijn zoontje begon ook opeens met bedplassen maar wou niets tegen mij zeggen en schaamde zich ontzettend. De Juf had met hem gesproken maar werd ook niet wijzer. Uiteindelijk heeft oma met hem gesproken en bleek hij doordat hij filmpjes zat te kijken via YouTube daardoor bang te worden.
Anoniem
Hi. Wat heftig! Ik als Gz psycholoog zou adviseren om via een doorverwijzing van de huisarts naar een gz psycholoog, gespecialiseerd in kind en jeugd, door verwezen te worden. Deze psycholoog kan in de basiszorg werkzaam zijn en een aantal sessies krijg je vanuit je zorgverzekeraar vergoed. De psycholoog zal middels spel, observatie en evt gesprekken erachter proberen te komen wat je kindje zo bezig houdt.
Anoniem
Komt mij bekend voor mijn zoon is niet in mijn zwangerschap veranderd maar vanaf dat m'n dochter is geboren. Ik denk dat het tijd nodig heeft en een beetje extra aandacht en liefde