10 jaar geleden
Die speen hè....
Ik had het nooit gedacht, een speen is voor baby's, maar toch krijg ik het bij mijn zoontje van 2 er niet af....
Na een heftige bevalling kwam mijn zoontje ter wereld en al snel werd gezegd; geef hem maar een speentje, hij heeft namelijk enorme zuigbehoefte. Daar begon het allemaal mee...
Inmiddels is mijn zoontje 2 jaar geworden in september en ik dacht altijd wel dat hij zeker voor zijn 2e jaar van de speen af zou zijn. Ik ben altijd zo consequent met alles en ik had me al helemaal ingelezen in verschillende vormen van afleren. Maar toch is het tot op heden nog niet gelukt....
Mijn zoontje is nooit een geweldige slaper geweest en bovendien een erg druk jongetje; een echte wildebras dus! Zijn speen was/is echt altijd zijn rustpunt en dat maakt het moeilijk om af te nemen. Inmiddels weet hij dat de speen is voor het slapen, dus overdag als hij wakker is lopen we niet met een speen rond. Maar voor hij gaat slapen en gaat afbouwen mag hij 'em dus wel en je ziet hem dan rustiger worden en ontspannen met zijn zachte doekje erbij.
We hebben 1 serieuze poging gedaan om te speen weg te laten. Ongeveer een klein half jaar geleden, toen hij 1,5 was en de speen kapot beet. Hij vond het maar raar! De speen was 'pot'. Samen hebben we de rest van de speen doorgeknipt en samen in de vuilnisbak gegooid. Ik heb hem uitgelegd dat de speen kapot is en dat we met de nieuwe beer (een knuffel die we samen hadden gekocht omdat de speen nu weg was) gingen slapen. Ja, dat begreep hij wel, hij bleef maar naar de vuilnisbak lopen en zeggen dat de speen pot was. So far, so good... Tot hij ging slapen. Op zich lag hij rustig in bed, zoals altijd rond 19 uur, dat wil zeggen rustig in de vorm dat hij niet aan het huilen was. Maar hij bleef onrustig en roepen, op een gegeven moment in bed spelen etc. In ieder geval hij kon de slaap niet vatten, om 22 uur was hij nog steeds wakker en dat is echt niets voor hem. Toen was hij zo intens verdrietig en hij kon duidelijk de rust gewoon niet vinden om in slaap te komen. Zwak als ik was misschien, heb ik hem een andere speen gegeven.... Binnen een minuut sliep hij....
Nou ja en nu dan... toen kwamen er kiezen door en merk je dat het verlicht wanneer hij de speen heeft en nu is hij eenmaal 2 en komen de laatste achterste kiezen door, waar hij echt last van heeft. Alle tegens betreffende een speen ben ik me natuurlijk wel van bewust.
Ik vind het ZO lastig om de speen af te pakken, al is het beter dat hij geen speen meer heeft. En dan onze moeders die zeggen; Ach, hij is nog zo jong, hij gaat 'em vanzelf wel weg doen... maken me ook weer aan het twijfelen. Ik heb immers ook nog nooit een jongen van 16 met een speen zien lopen...
Nu is het wel zo dat hij alleen de speen heeft met slapen en een enkele keer overdag als hij niet lekker is en dan voor het slapen gaan mag hij ermee zitten en even tv kijken om af te bouwen. De goede tip van een vriendin om de speen aan Sinterklaas mee te geven is hij net te jong voor en de speen voor de baby's zou wel kunnen, maar ook lastig aangezien we volop in de 'ik ben 2 en alles is nee' fase zitten en ook nog de fase 'MIJ!'..... En bovendien hebben we tot voor kort nog hele korte of slapenloze nachten met hem gehad wat ons ontzettend op brak, dus onze nachtrust is ons ook wel heilig, na bijna 2 jaar zonder normale nachten haha.
Mijn plan is nu om te wachten tot hij iets ouder is, zodat we het gerichter kunnen uitleggen en een trucje verzinnen om de speen weg te geven en hem te belonen met een andere vervanging.
Iemand anders DE tip? En meer kinderen die ook nog met een speen slapen?
Anoniem
Beste, ik lees hier jou vraag, ik heb beide dochters aan een speen (gehad) De oudste is 4 er die had een speen tot ze 2.5 jaar was. Toen beet ze hem idd kapot, en had ze het besef als we het weg zouden gooien ze het ook nooit meer terug zou kunnen krijgen. We hebben toen samen de speen weggegooid in de prullenbak. Natuurlijk moest ze er wel aan wennen, en vroeg ze er nog een paar avonden na, maar de volgende dag, keek ze in de prullenbak en was die leeg. Toen begreep ze ook echt dat de speen weg was. Mijn gevoel zegt, gooi samen met je kind de speen weg, als je kind het ook begrijpt. En ook al huilen ze dan een paar dagen, je maakt een fout als je dan weer een speen gaat kopen! Succes want makkelijk is het zeker niet Gr Thirza
mozi
herkenbaar hoor. Mijn dochter van nu 5 bekende laatst dat ze wist waar een speen lag en hem gewoon pakte en zelf teruglegde 's ochtends. Ook omdat ze gewoon wou slapen. Ze zijn er op een gegeven moment gewoon zelf aan toe. en het runs in de family, ik sliep zelf op mijn 14e nog met een sok om mijn hand, duimzuigen. Is een speen tot het max 3e jaar toch een stap minder erg hoor.
Anoniem
Voel me nou wel een beetje aangevallen. Zal beslist niet je bedoeling zijn geweest hoop ik. De eerste poging na het verhaal van de spenenfee hebben we niet eens doorgezet, omdat ze gewoon doodsbang was. BIj poging twee is ze absoluut niet beneden geweest. En ze heeft mij al helemaal niet zien huilen. Want dan weet ik dat het helemaal klaar is. Maar als je 5 nachten achter elkaar met een huilend kind opzit, dan ben je zelf ook helemaal op. Overdat liep ze alleen maar met haar duim in haar mond. Onze meid is een absolute fan van cadeautjes en wist ook al wat ze ging uitzoeken als het haar lukte. Helemaal happy. Maar na 5 nachten kon haar de cadeautje echt niet meer boeien. Ze heeft het stickervel gepakt en zelf in de prullenbak gegooid met de mededeling dat ze het cadeautje echt niet hoefde, ik wil gewoon slapen mama want ik ben moe. Tja daar kon ik op dat moment echt niet tegenop. Dus poging drie zal vast wel komen.
Sette
Mijn zoon was er met 1,5 vanaf, mijn dochter met 9 maanden. Bij zoon was het inderdaad lastiger omdat hij ouder was. Hij heeft er de eerste nacht m gehuild, daarna was het ver. Bij mijn dochter heb ik hem op een gegeven moment gewoon niet meer gegeven. Ze heeft er nooit meer naar gevraagd. Ik zou dus gewoon zeggen over x aantal nachtjes slapen ben je echt te oud voor een speen, dan moet hij weg. En dan ook echt doen.... Pittig voor je.