Die papa toch...

Hoe durft mijn man dat nu ook te doen. Ik snap heel erg goed waarom mijn dochter stampend van woede door het huis banjerd.

Kwaad liep ze naar boven waar ze enige tijd heeft geprobeerd af te koelen. Helaas niet met veel succes.

Zodra mijn man in haar buurt kwam kreeg hij een vernietigende blik toegeworpen, siste ze en liep ze weer weg. Dit tafereel duurt nu al de hele ochtend en ik ben erg blij dat ik ditmaal niet haar slachtoffer ben.

Mijn man begrijpt echter nog steeds niet wat er nu fout is gegaan. Ik wel. Ik zou haar nooit het bordje hebben gegeven met het blauwe randje.