Die leuke peuterpubertijd

De peuterpubertijd. Zodra je het woord laat vallen zie je de meeste moeders al met hun gezicht betrekken. Ik had een beeld van gillend huilende peutertjes die stampend op de grond liggen. Toen mijn oudste trekjes begon te vertonen van de peuterpubertijd hield ik m'n hart al vast, nu komt het. Gelukkig viel het mee en bleek hij een softe variant te zijn. En terwijl ik om mij heen regelmatig moeders hoorde klagen dacht ik: 'wat doen ze moeilijk, zo zwaar is het toch niet'. Ik vermoed dat mijn jongste dat stiekem gehoord heeft en dacht: 'wacht jij maar af'. En hoe. Mijn lieve driftkikkertje is ondertussen 2,5. Ontzettend lief, ontzettend puber. Man man man, ik neem mijn woorden terug. Nee, het is niet makkelijk, ja, ik wil hem soms letterlijk achter het behang plakken, ja, ik negeer hem soms compleet in de winkel als hij voor de 100e keer zich jammerend op de grond laat vallen. Maar als hij dan die kleine armpjes om mij heenslaat en ik een lekkere natte snot zoen krijg vergeet ik alles weer. Lief peuterpubertje, blijf maar lekker jezelf. Want ik zou je niet anders willen :)