Snap
  • Kind

Die eerste schooldag... wie heeft het moeilijker..?

Die eerste schooldag... wie heeft het moeilijker? Mijn kleinste grote liefde of toch ik..

Mijn lieve Nini.. Al een paar daagjes een beetje humeurig, ik herken het en weet ook precies waardoor het komt.. Die eerste schooldag. Is ze normaal het zonnetje in huis nu kon ze plotseling zomaar stilletjes om mijn nek hangen met een greep waar menig Olympisch judoka jaloers op zou zijn.. Grote zus heeft meerdere keren geprobeerd haar enthousiasme voor school op haar kleine zusje over te brengen maar helaas.. 'Ik wil gewoon bij mama blijven, met mama spelen..' en tja mama wil eigenlijk ook niks liever..   Nadat we afgesproken hebben dat ik haar vroeg weer op kom halen gaat ze die avond slapen, later bovenop mij.. de hele nacht..  Na een toch wel redelijk relaxte ochtendspits huppelt Sophie van voordeur tot schoolplein, ze knuffelt haar vriendinnen, geeft de directeur een high five en sprint naar haar nieuwe klas.. Zij is weer helemaal op haar plekkie, klaar voor groep 4! Nog net tijd voor een kus en een knuffel maar dan worden we toch écht uitgezwaaid..  Met haar kleine handje stevig in de mijne lopen we naar Nini haar klas.. Ze heeft gelukkig de liefste juf van de hele school dus dat scheelt ons beide een hoop.. Maar toch.. Ik verwacht tranen, bij mij dan.. Ik hoop alleen dat ik het red tot ik op het schoolplein ben.. Terwijl ik bijt op m'n lip om die tranen tegen te houden, gaat Nini met haar juf op zoek naar haar tafeltje. Haar handje nog altijd stevig in de mijne.. Met grote ogen kijkt ze rond, geen voor haar bekende kindjes.. Even laat ze m'n hand los maar alleen om mij een hele dikke knuffel te geven, met haar wang tegen mijn wang zegt ze zachtjes.. 'mama jij bent lief..' Ja joh maak t je mama maar even makkelijker.. ???? 'Jij ook lievie, mama houdt heel veel van jou en ik ben zoooooo trots op jou..' fluister ik terug.. Haar greep wordt nog steviger en ik vrees dat ik t nu niet meer tegen kan houden. Gelukkig heeft ze een heerlijk bijdehand meisje naast haar zitten, dit meisje heeft zich blijkbaar al haar hele leventje verheugd op dit moment... 'Ik let wel op haar hoor want ik ben allang 5 en ik zit al in groep 2, dusss..' Oke die 'dusss' kwam er niet achteraan maar het had zeker gekund!!  Ze vraagt of Nini een puzzel wil maken en voor t eerst die ochtend laat ze me los.. Veel zegt ze nog niet maar er komt een grote lach op haar lieve koppie. Een lach die zelfs een schaterlach wordt als haar juf mij als laatste moeder bijna met geweld de klas uit moet zetten.. Vrolijk word ik uitgezwaaid en al snel gaat er een duimpje omhoog.. Het afgesproken teken dat ik weg mag..! En ook blijkbaar het teken dat ze mogen komen, geen houden meer aan.. maar ach zolang t mijn tranen maar zijn..  Nini merkt niks en doet nog even een dansje voor het raam inclusief haar zooo bekende billen-schud-act.. Lachend en huilend tegelijk loop ik de school uit, ik denk aan Sophie's vraag van vanmorgen.. 'Mama is het leuk om mama te zijn?' Het is heerlijk, geweldig en super gezellig om mama te zijn, het leukste en het mooiste maar soms.. soms ook een best een beetje moeilijk.. een heel klein beetje maar.. Is het al half 12????

7 jaar geleden

Prachtig geschreven.. ik zit het met tranen in mijn ogen te lezen.. Mijn meisje is afgelopen week voor het eerst naar de peuterspeelzaal geweest en ik vond het zelf zo moeilijk. Zij was al dagen enthousiast maar op de dag zelf iets rustiger en knuffeliger.. Zij ging na een kusje en knuffel heerlijk spelen, dag mama riep ze blij. Prima natuurlijk maar ik liep met tranen naar huis...loslaten valt niet mee.