Deze grote broer is jaloers!

ʙʀᴏᴛʜᴇʀs...

𝙄 𝙨𝙢𝙞𝙡𝙚 𝙗𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙮𝙤𝙪'𝙧𝙚 𝙢𝙮 𝙗𝙧𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧, 𝙄 𝙡𝙖𝙪𝙜𝙝 𝙗𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙩𝙝𝙚𝙧𝙚'𝙨 𝙣𝙤𝙩𝙝𝙞𝙣𝙜 𝙮𝙤𝙪 𝙘𝙖𝙣 𝙙𝙤 𝙖𝙗𝙤𝙪𝙩 𝙞𝙩.

Dit is nog maar de 2de foto die ik heb kunnen maken van Kenzo met zijn kleine broertje.

In eerste instantie leek het alsof Kenzo het allemaal wel prima vond dat hij een nieuw broertje had. Op bepaalde momenten na dat ik wat minder met hem kon spelen maar dat lag meer aan het feit dat ik niet zoveel kon doen met hem i.v.m het herstel van mijn keizersnede.

Nu is de jaloerse fase aangekomen. Zodra ik Kyano vast heb roept hij dat hij ook bij mij wilt zitten. Hij komt dan tegen me aan zitten en is dan zo wild dat ie met z'n rare bewegingen bijna zn broertje mept, waarop ik wéér moet zeggen: 𝘒𝘦𝘯𝘻𝘰, 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘻𝘪𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨, 𝘫𝘦 𝘣𝘳𝘰𝘦𝘳𝘵𝘫𝘦 𝘭𝘪𝘨𝘵 𝘩𝘪𝘦𝘳.

𝙉𝙤𝙪𝙪𝙪𝙪𝙪! 𝙅𝙞𝙟 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙡𝙞𝙚𝙛.

Kyano is dan ook geen makkelijke baby. Hij heeft enorme, zuigbehoefte, maar pakt geen speen. Als ik hem aan het voeden ben heeft Kenzo altijd wat nodig, ook al heb ik hem daarvoor gevraagd of hij iets wil

Ik heb Kyano ook regelmatig vast en wieg hem dan terwijl ik door de woonkamer loop zodat hij in slaap valt. Op het moment dat ik dat aan het doen ben vind Kenzo dat het tijd is om met hem te spelen. Hij probeert dan mijn hand te pakken en er aan te trekken. 𝙈𝙖𝙢𝙖, 𝙢𝙖𝙢𝙖 𝙠𝙤𝙢𝙢𝙢𝙢!

Hij roept nu ook regelmatig dat Kyano in de box moet, dat hij niet lief is en als we ergens heen gaan zegt hij dat Kyano niet mee mag.

Hij zoekt nu een beetje negatieve aandacht op. Ik probeer niet al te vaak boos op hem te worden en hem genoeg aandacht te geven zodat ik hem niet het idee geef dat mama geen tijd meer voor hem heeft of niet met hem wil spelen, maar pff dit is toch wel weer zo'n moeilijke fase. Vooral omdat Kyano veel aandacht opeist.

Jullie ook soortgelijke ervaringen? En hoe gaan jullie daarmee om?