December/Januari ontwikkelingen

December

Mini-me
Het is zover! Ze is eindelijk zindelijk. Eigenlijk zonder al te veel problemen. Twee weekendjes elk momentje thuis uit de luiers en toen maar gewoon proberen. Het zindelijk worden ging zo goed dat ze zelfs ’s nachts wakker wordt om naar de wc te gaan… Laat dat nou net niet mijn hobby zijn!
Net zindelijk, maar nog wel met een vreselijke luieruitslag die maar niet weggaat. Dus ook een bezoekje aan de huisarts, met vertoon van de blote billen van de jongedame stond op de agenda. Een schimmel luidde de diagnose. Smeren met een één of ander goedje en maar hopen dat het overgaat. Anderhalve maand verder is het eindelijk zover!
Ook de boze buien zijn weer extra aanwezig. Misschien is het gewoon de drukte van de decembermaand en het gebrek aan zonlicht en tijd buiten, maar mevrouw is extra ondeugend en wanneer ze te horen krijgt dat iets niet mag, zijn de boze huil en gilbuien niet van de lucht!
De feestdagen zijn het allerleukste! Ze geniet van het zien van familie, het samenzijn en alle gezelligheid. Ondanks een enorme verkoudheid! Een echt familiemens in dop!

Mini-he
De kleine man wordt steeds meer een charmeur. Hij windt iedereen om zijn vinger met zijn handkusjes en lieve glimlach. Dat hij steeds meer zijn best doet om te praten helpt natuurlijk ook wel mee. Hij gebaart ‘mama’ (en dat terwijl mama het meest gezegde woord is! Hij weet papa te vinden en kan het wel herhalen. Spontaan zeggen laat nog even op zich wachten. Wel heeft hij oma in gepalmd met zijn mmmma, wat heel erg klinkt als oma!
Dat dit een kerel is, is wel duidelijk. Hij is druk, onstuimig, heeft regelmatig blauwe plekken. Klimt waar hij niet thuis hoort en doet dit alles met de grootste guitige lach.
Deze maand was de slaap soms ver te zoeken. Met een paar hoektanden en vier kiezen die doorkwamen waren we verzekerd van een aantal nachten beperkte slaap. Maar alles voor het goeie doel zullen we maar zeggen.
En last but not least zien we hem steeds meer stapjes los zetten. Los lopen vertikt hij, en dat terwijl hij al sinds een maand of twee squats zonder zich vast te houden doet. Het echte lopen was niet bedoelt om voor zijn eerste verjaardag te doen. Op die paar losse stapjes na dan!

Januari
Mini-me
De maand begon met vuurwerk. Allemaal niet zo heel erg als het er mooi uitziet van een afstand, achter het raam. De herrie en de knallers dichtbij zijn echt veel te spannend. Mevrouw is bang voor vuurwerkresten. Alle papiertjes op de grond zijn eng en loopt ze met een grote boog omheen, hoe vaak we ook zeggen dat het al kapot is, heen herrie meer maakt en dat wij erbij zijn. Een klein trauma waar ze overheen zal moeten groeien vermoed ik! 

Ze blijft een heerlijke kletskous. De mooiste gesprekjes en onderwerpen passeren de revue. Lachwekkend zijn de uitspraken die onze DIY kersstal haar ontlokken. Van ‘waar is het hoofd van Jezus’ tot ‘dit is een kameel/ezel/paard’ -maar goed dat dieren geen uitgesproken vorm hadden, dan liet het wat ruimte over voor interpretatie-. Ook ziet ze een slak in de wolken. Het duurt even voor ik m zie, ik keek namelijk om me heen, op de grond en na het ‘nee mama, daar boven’ op de muur. Toen ze de toevoeging ‘in de wolken’ deed, zag ik hem ook. Heerlijk die creatieve geest!
Mama mocht zich voor het eerst voor het tienminutengesprek op de Peuterspeelzaal melden. Om eigenlijk niks bijzonders te horen. Het is gewoon een hele lieve dame, met een mening en wat opwarmtijd!
We hebben zelfs een week gehad waarin ze als een dijkwerker at en ik ineens vergeten was dat ik me zorgen maakte om het eetpatroon van mijn slanke peuter. Uiteraard zijn we inmiddels weer terug bij af en zijn de smoothies ingevoerd om te zorgen dat er toch iets van groente in het lijfje beland.
Januari was ook de maand van de buikgriep. Of in elk geval, dat dachten we. Na de tweede overgeefsessie die volgde op een hoestbui die ze op leek te roepen, vragen we ons af wat het is. Gelukkig is het nu weer even rustig. En dat hou ik graag zo!
Frozen heeft ook zijn intrede gedaan in dit huishouden, de eerste ‘let it go’ heb ik al gehoord!

Mini he
Ja! Hij loopt! Het nieuwe jaar was net een paar dagen oud toen meneer besloot dat het kruipen toch echt voor baby’s is en dat lopen de veel snellere manier van voortbewegen is. Na het aanvankelijke gewaggel loopt hij nu al aardig stevig, en snel!
Motorisch zit hij sowieso niet stil. Er wordt volop geklommen. Hij komt zelfstandig de bank op, staat te dansen op de salontafel en is gefrustreerd als hij hogere dingen niet opkomt.
Onze kleine charmeur is vrijgevig in het uitdelen van kusjes en knuffels. Zijn voorkeur gaat uit naar papa, mama of grote zus die hij te pas en te onpas omhelst, knuffelt en als we pech hebben nog bijt om het geheel af te ronden. In de kerk heeft hij ontdekt dat mensen het leuk vinden om high fives te geven, met als gevolg dat hij al lachend op de arm de kerk doorgaat met één handje in de lucht om High fives te geven aan wie maar wil.
De kleine man maakt maar al te graag duidelijk wat hij wil. Of het nu gaat om ‘meer’ eten, wat hij heel goed met een gebaar duidelijk kan maken en anders wel met een gil en de boterham zelfs met een gebaar. Of dat hij nu wil duidelijk maken dat er een vogel bij de vogelbolletjes is, het gebaar vogel is ook duidelijk aanwezig. En anders is het wel gewoon ‘die’, ‘nee’ en ‘deez’.
Meneer is dol op schoonmaken -van mij heeft hij het niet-. Hij pakt dagelijks de swiffer, het stoffer en blik of een doekje om de hele kamer breed lachend door te gaan. Als het nou werkelijk zoden aan de dijk zou zetten, zou het fijn zijn. Helaas is het vooral de vorm die belangrijk is!
Helaas is het hele tandenfeest nog niet compleet. De kiezen zijn helemaal door en ook een tweetal hoektanden doen hun intrede. Ik kan niet wachten tot dat voorbij is!

Heerlijk om de ontwikkeling bij de kids te zien. Voor de komende maand hoop ik op een stop met doorbrekende tanden, gezellige bedtijdmomentjes met een peuter en relaxte voorbereidingen voor onze vakantie.

Wat zijn de belangrijkste ontwikkelingen bij jouw parel(s)? Waar hoop je op voor de komende maand?