Snap
  • Kind

De vreugde van een peuter in huis

Een peuter in huis betekent heus niet alleen dwarse buien en zelluf doen. Er zijn ook zoveel leuke kanten.

Ik heb een dochter van nog geen tweeëneenhalf, met haar eigen willetje en welbespraakte mondje maakt ze ons het soms moeilijk. Maar de momenten dat ik blij van haar wordt en dankbaar ben voor hetzelfde eigen willetje en welbespraakte mondje zijn talloos. Een greep uit de uitsprakendoos van afgelopen maand:

We fietsen de straat in nadat we samen een mama-dochter middagje stad hebben gedaan. Dochterlief merkt op: ‘Zijn bijna thuis hè mama. Mama heb goed gefietst. Mama ben knapperd!’ Als dat niet goed is voor mijn eigenwaarde!

Midden in de nacht worden we opgeschrikt door een harde schreeuw en daaropvolgend hartverscheurend gehuil. Ik haast me, slaapdronken, naar de kamer waar dochterlief net nog lag te slapen. Ik til haar uit bed en sus het huilende hoopje kind. Als snikkend blijft ze herhalen: ‘ik wil niet tekenen, ik wil niet tekenen.’ Wanneer ik zeg dat ze lekker mag slapen en niet hoeft te tekenen, slaakt ze een diepe zucht en legt ze haar hoofd rustig neer. Je zou maar nachtmerries over tekenen onder dwang hebben!

Op een duffe ochtend, zo eentje na een nacht vol dromen en baby’s die ’s nachts de gezelligste tijd van de dag vinden, aan de ontbijttafel: ‘kijk mama, lucht is roze en paars. Dat is mooi!’ Daar zit ze dan, dromerig te staren naar de lucht.

Oma vertelt anderhalve week voor mijn verjaardag dat ik bijna jarig ben en dat opa en zijzelf er dan ook zullen zijn. De daarop volgende dagen word ik regelmatig toegezongen met een peuterversie van ‘lang zal ze leven’ en moet ik de vraag of oma en opa komen en ik jarig ben beantwoorden. Lang geleden dat ik zo intensief naar mijn verjaardag toegeleefd heb!

Al weer een vroege ochtend. Dochterlief is altijd zo helder en gezellig terwijl de slaap mijn hoofd maar langzaam verlaat. Al babbelend loopt ze met haar ‘telefoon’ (mijn random reader) rond. Iedereen uit de familie wordt gebeld. Met als toppunt het moment waarop ik manlief hoort zeggen: ‘Hoi oma, de kleine is aan het spelen en papa zit op de wc.`

Zomaar een greep uit ons leven. Hebben jullie ook zo’n leuke peuter of kleuter in huis? 

8 jaar geleden

Ik vind de peutertijd ook heel leuk. Mijn zoontje van net 2,5 is heel gezellig en ondernemend. Dwarse buien (hij heeft ze nog maar weinig) weten we inmiddels best goed te omzeilen (al zeg ik het zelf) en hij kan en mag al heel veel zelf (proberen). Heerlijk als hij allerlei liedjes zingt of in het centrum roept 'jongens, hier is nog een plekje!' als ik een parkeerplek zoek. Of zoals nu (1 minuut geleden) ineens zegt 'ik lust wel chipjes op de bank' en zelf vast een bakje gepakt heeft (dat gaan we dus niet doen ;) ) Echt genieten!

8 jaar geleden

Hihi, leuk hè dat kinderen in alles een telefoon zien:) En wat heerlijk dat ze door de telefoon hallo zegt, nog even en ze probeert te vertellen wat ze meemaakt ;)

8 jaar geleden

Haha hier nog een dreumes die ook de random reader als telefoon gebruikt. We hebben haar de oude gegeven maar de nieuwe is interessanter. Vandaag wel de eerste hallo door de telefoon aan papa. Dat was ook wel zo'n momentje. Als ik dit zo lees gaat er nog veel moois komen. Geniet er van!