De vierde muziek les van Ilse

Vanmorgen werden we weer gebracht door vriendlief naar de muziekles. Mijn bedoeling was op de fiets te gaan, nu ik het fietsstoeltje op mijn fiets heb zitten. Maar tegen gebracht worden zeg ik geen nee. We kwamen binnen en ik merkte meteen aan Ilse die vanmorgen een vrolijke start had gemaakt dat ze niet in haar hum was. Ze drukte zich stevig tegen mijn benen aan. Toen ik wilden gaan lopen zetten ze het op een huilen. Ik heb haar bij me genomen. Goed mij vasthoudend keek ze met af en toe een moppertje rond. Stiekem genoot ik wel van haar knuffeligheid, want dit is niks voor haar. Normaal is ze het na 5/10 seconden al zat en wil weer lekker spelen. De les begon. Ilse deed al gelijk leuk mee met klappen en heen en weer wiegen. Na een paar liedjes was Ilse redelijk ontdooit maar bleef nog wel dicht bij me plakken, Ze voelde ook wat warm aan. Met de mama van Mi had ik het al gehad over de prikjes die ze afgelopen maandag heeft gehad. Mi is een weekje ouder en heeft de prikjes de week ervoor gehad. En ook pas na een paar dagen koorts. Ik ben benieuwd of het door zet, want hoe ze nu is, is niet der vrolijke zelf... 

Ilse was en bleef zwaan kleef aan. Met het liedje van de herfst bladeren, ging ze wel een stukje op ontdekking. Ook de mama Mi was interessant. Maar wel bleef ze dicht bij me. 

Helaas ben ik de naam van het instrument van de week vergeten ( edit een carrilion)  het was een soort windklokje. Alle kinderen luisterde aandachtig er naar. Dit keer kregen de kinderen trommels. Die de juf zelf had gemaakt (een leeg blik van melk poeder, touwtjes en een stuk rubber erg leuk, en een idee om zelf te gaan maken. ) De kinderen mochten trommelen, Ilse keek het even af bij Mi die het al vaker had gedaan. Heel lief om te zien. Nog even samen met mij getrommeld.De les was al weer voorbij. Ik ben nog wel even mee wezen koffie drinken. Ilse voelde ook niet zo warm meer aan, gelukkig. Na de koffie naar huis gegaan met de bus. 

Nu naar haar middag tuk merk ik dat ze nog steeds niet in haar hum is. Het liefste zit ze bij me anders is het alleen maar huilen. deze blog schrijf ik met veel moeite om een klein meisje van mijn toetsenbord af te houden. Zodra ik haar weer neer zet is het drama. Ben blij als ze strakjes lekker op bedje ligt.