Snap
  • Kind
  • slapen
  • samen
  • co-slapen
  • doorslapen
  • langer

De taboe: Waarom wij wel co-slapen/samen slapen

Ik weet dat ik waarschijnlijk heel veel reacties hierop ga krijgen, maar ik ga toch een poging doen om uit te leggen waarom wij wel samen slapen met ons zoontje en waarom ik denk dat het niet zo verkeerd is als veel mensen denken. 

Natuurlijk is iedere ouder anders, is ieder kind anders en is elke situatie anders. Voor ons werkt het goed op deze manier. 

Waarom dan toch deze blog? Omdat ik soms een beetje moe word van alle (negatieve) reacties van iedereen als ze horen dat we (nog steeds) samen slapen met Matt. Maar vaak zijn dit reacties van mensen die de achtergrond of ons idee erachter niet kennen. Daarom ga ik een poging doen het uit te leggen en misschien kunnen we het taboe doorbreken (al is het maar een beetje). 

Hoe is het begonnen?

Nou, net als elk pasgeboren babytje sliep Matt in een wiegje bij ons op de kamer in het begin. Hij had een zware geboorte met wat complicaties die de eerste maanden ook wat impact hadden op hem (o.a. verlaagde spierspanning, zuurstof tekort), daar schrijf ik nog wel een andere blog over. Maargoed, daarnaast heeft hij ruim 5 maanden erg veel last gehad van buikkrampen (colic). Hierdoor werden zijn slaapjes continue verstoord. Onze nachten waren enorm gebroken, te verwachten in het begin (borstvoeding) maar het bleef maar duren, mijn vrouw elke keer eruit om te voeden, terug in zijn wiegje, en 10 min later kon ik er weer uit vanwege de krampjes. Dit bleef maar doorgaan. Tot het moment dat we gewoon te moe waren. Toen hebben we hebben voorzichtig tussen ons in gelegd. Toen merkten we dat dit zijn slaap patroon (en dat van ons) enorm ten goede kwam! 

Dus vanaf dat moment was de routine: 's avonds in zijn wiegje leggen (nadat hij op mijn arm in slaap viel elke avond na een half uur wiegen). Daarna ergens gedurende het begin van de nacht, wanneer hij wakker werd en wij al in bed lagen, tussen ons in. Zo doen we het nu nog steeds... 2 jaar later. 

Slaapt hij nou nog steeds bij jullie? Dat is toch niet goed!

Dat is wat we vaak horen van familie en vrienden. Maar wat niemand ons ooit kan uitleggen is waarom het niet goed zou zijn? Tuurlijk, wij weten ook wel wat de gevaren zijn voor met name kleine kindjes als ze tussen je in slapen. Maar het hele idee dat kinderen alleen moeten slapen in hun eigen kamertje of bedje vanaf het moment dat ze een paar maanden oud zijn is helemaal niet zo'n wereldwijd gangbaar idee als we met zijn allen denken... 

Daar kwamen we achter toen we naar India verhuisden toen Matt 3 maanden was. Daar (en in veel andere culturen) is het doodnormaal dat kinderen bij de ouders slapen totdat ze een jaar of 5 zijn (soms zelfs ouder). Nu wil ik niet zeggen dat we Matt ook zo lang bij ons willen laten slapen, maar ik probeer aan te geven dat het idee van co-slapen erg cultuur/regio afhankelijk is! Waarom doen weinig mensen het in Nederland? Omdat niemand het gewend is en je altijd alleen maar van iedereen hoort dat het slecht is. Onzin vind ik! Ik heb nog nooit een onderzoek gelezen dat heel duidelijk kan aantonen dat het slecht is. 

Voor ons werkt het goed. Punt. 

Hoe doen we het nu precies?

Matt heeft een eigen matras wat naast ons bed ligt. Daar doet hij zijn dutje overdag en daar leggen we hem 's avonds ook in als hij naar bed gaat. Hij weet heel goed dat het zijn bed is en gaat er ook naar toe als hij zegt dat hij wil slapen. 's Nachts op het moment dat hij wakker word kruipt hij tussen ons in, of we leggen hem tussen ons in. Soms ga ik er naast liggen. Dan slaapt hij snel weer door en kunnen we allemaal fijn slapen. 

Waarom denk ik dat het goed werkt en in veel andere culturen wordt gedaan? Omdat kinderen geborgenheid en het beschermende gevoel van ouders nodig hebben! Natuurlijk kun je dat "trainen" en ze op die manier in hun eigen kamer laten slapen. Maar dat werkt voor sommige kinderen wel goed, en voor sommige niet. 

Is dat erg? Nee helemaal niet! 

Huh? Waarom moet hij apart slapen? Dat is zielig!

Dat is de reactie van onze buren in India toen ze zagen dat Matt ook een eigen kamer had en een eigen bed.. (ook al slaapt hij daar nooit)Zie je? Het is een kwestie van perspectief en "gewend" zijn aan een situatie of gebruik. In o.a. India vinden ze het maar vreemd dat in onze westerse wereld kinderen apart moeten slapen.. 

Hoelang laten we hem nog bij ons slapen?

Geen idee, we zien wel. We merken nu steeds vaker, met allerlei dingen dat Matt het wel doet als hij er klaar voor is. En dat is prima. Zo lang het kan willen we hem daar vrij in laten. Hij slaapt steeds langer door 's nachts, hij slaapt opeens ook in de auto en is zelfs in slaap gevallen in de kinderwagen en bij mij in mijn nek! (hij is hyper-actief en wil nooit slapen). 

Hij wil overdag met alles zo onafhankelijk zijn, alles zelf doen, alles zelf ontdekken, dat hij misschien 's nachts onze geborgenheid nodig heeft. En dat is prima, wie zouden wij als ouders zijn om hem dat niet te geven?

Zo! Dat is eruit... het is misschien een beetje onsamenhangend, maar ik wilde gewoon mijn gedachten hierover eens opschrijven. 

Ik ben benieuwd naar de reacties! Zijn er meer ouders die co-slapen? 

4 jaar geleden

Is het toch niet zo'n taboe als het lijkt?