Snap
  • Kind

De stervende zwaan op de peuterspeelzaal

"Neeeee mama ik willllll niehieeet naar school!" Yep het is maandagochtend en aan mij de eer om dochterlief weg te brengen.

Sinds een maandje gaat onze dochter naar de peuterspeelzaal. De vrije peuterspeelzaal. Ja precies alles is van hout en er is geen plastic Fisherprice speelgoedje te vinden. Alles lekker neutraal, knus en vooral het echte idee van de peuterspeelzaal. De eerste keer naar school was reuze spannend. Voor de kleine maar ook voor ons. Ze gunde ons nog geen blik waardig eenmaal aangekomen in het vrije speelparadijs. Toen ik voorzichtig aankondigde dat ik nu echt even weg ging zei ze doodleuk: "Ja oké doei mam!"

Zo die zit in de pocket! 

Althans dat dacht ik. Een week later dacht ik ook even snel eruit te kunnen sneaken. Helaas pindakaas!          Het schattige peutertje veranderde in een dramaqueen. De juffen werden getrakteerd op een act van 'De stervende zwaan'. En ook ik kon op de nominatielijst van de Oscars gezet worden voor de ijskoningin van het jaar. 

Om 08:45 begint de school dan mogen ouders of verzorgers met kind in kwestie nog een uurtje spelen en om 09:00 uur gaat het belletje. Dan moeten alle papa's en mama's weg. Dat belletje is dus het meest gevreesde moment van de dag. 

Toen ik vorige week in de wolken zat en deze taak had gedelegeerd aan Oma en Papa was er vrij weinig aan de hand. Even een klein pruillipje maar dat was het. Mijn moeder zei nog dat ze het super had gedaan. Maar ja dat is eigenlijk altijd bij alles. Bij Oma eet ze haar bordje leeg, gaat ze zonder al te veel poespas lief slapen en gaat ze dus niet huilen bij het afscheidnemen op de peuterspeelzaal. 

Vandaag was het raak. Ik mocht haar naar de peuterspeelzaal brengen. Het begon eigenlijk vroeg in de ochtend. Nu zijn wij altijd vroeg wakker en houden van een relaxte ochtend. Nu moesten we na het ontbijt linea recta door naar de douche. Ja wij gaan altijd in de ochtend ook douchen. Mijn kind betrap je nooit op een aangekoekte snottebel van de avond ervoor. Mevrouw had dit door en zei :" Neehee mama niet douchen lekker hier blijven, thuis op de bank!" Met wat afleiding liep het aapje parmantig met haar rugzak om naar school. Ze zwaaide Opa uit en zei dat ze "Zo terug" was.

De deur ging open van de peuterspeelzaal en daarbij ook de gelegenheid om te schreeuwen als de exorcist met de danspasjes van de stervende zwaan. Gillend, schreeuwend, huilend en snikkend stond dat arme kind in haar klas. Ik moest mijn jas uit doen maar ik refereerde naar alle andere papa's en mama's die gelukkig ook een jas aan hadden. De juf kwam naar mij toe en zei dat ik haar even een kus moest geven en dan gewoon moest weggaan. Dat was mijn plan ook. Juf S lokte de huilende iet wat hysterische peuter bij mij weg en zette haar aan de tekentafel. Tussen het snikken door klonk er een bevestiging van de kleine dramaqueen. "Oké mama jij bent zo terug oké mama ja mama?!"  

"Ja hoor schat ga jij maar lekker spelen mama is er zo weer!"  Ik verliet het pand als een ware ijskoningin. Keek stiekem door het raam en zag dat het huilen was gestopt en dat ze lief aan het tekenen was. -Over acteren gesproken ;)-

Nu heb ik even lekker een paar uurtjes voor mijzelf. Al heb ik die vaker als ik op reis ben. Ik verheug mij nu al op 11:45 uur dan zit mijn kleine peuter onder het zand en roept mij toe wanneer zij mij ziet. "Kijk ammemaal mijn mamaaaaaaaa!"  

Volgende week zal ze waarschijnlijk zonder drama afscheid nemen van haar papa want dan gaat hij haar brengen omdat ik moet werken. Soms denk ik eraan om mijn taak als wegbrengmoeder te skippen. Maar dan vervalt ook mijn Oscar-nominatie van Ijskoningin.

Herkenbaar?

Vertel, deel je ervaringen en wellicht heeft iemand de tip van Flip?


8 jaar geleden

Grappig geschreven! Onze dochter is nog maar net 1 maar geeft ook al zo nu en dan een spetterend optreden van de stervende zwaan.. Kan ik bij je in de leer voor de rol van ijskoningin?

8 jaar geleden

Heel herkenbaar hoor. Mijn dochter is precies zo. Dit gaat bij het kinderdagverblijf over het algemeen niet zo. (Behalve heel hard roepen 'Kijk MIJN MAMAAAAA') Maar wel bij alle andere dagelijkse dingen. Dus ik kan mij goed voorstellen dat het soms heel lastig is! Uiteindelijk komt er een moment dat het je weer gaat missen :)

8 jaar geleden

Heeeeel herkenbaar. Stoer weglopen om vervolgens te snikken in de auto terwijl dochterlief heerlijk speelt. Gelukkig gaat ook dit over en staat ze juichend op als e weer naar school mag. Even doorbijten het komt vanzelf goed.

8 jaar geleden

Wat een geweldig verhaal om te lezen, minder leuk voor jou maar heb stiekem een klein beetje zitten gniffelen om de stervende zwaan act en je Oscar-nominatie! Gelukkig heb ik nog even de tijd om me hierop voor te bereiden en ben ik voorlopig nog degene die elke keer grienend het pand van de crèche verlaat. I count the days... Wat schrijf je geweldig!