9 jaar geleden
De spiegel die Iris heet....
Ik ben niet onbekend met psychologen, therapie en refelectie-cursussen maar mijn dochter houdt me toch echt de grootste spiegel voor!
Toen ik zwanger raakte was ik 37, ik had dus al een rugzakje dat goed gevuld is met levenservaring. Een paar relaties achter de rug, carrière gemaakt, een (bijna) bijbehorende burn-out gekregen en op dat moment 2,5 jaar een relatie met mijn grote liefde. In mijn loopbaan en erna ben ik er nooit voor teruggedeinsd wat over mezelf te leren, verschillende (confronterende) cursussen gevolgd en na mijn burn-out een traject bij een psycholoog, ik ben er bekend mee. Toen het vaarwater rustiger werd en er niet meer van alles 'moest' was het tijd voor een nieuwe fase in mijn leven: mama worden!
Mijn kleine meid werd geboren in augustus 2012, een maand te vroeg, dus ik was nog net 37 toen ze kwam. Net al veel andere mama's twijfelde ik ook in de eerste paar maanden (tot ze dik een jaar was) of ik eigenlijk wel geschikt was als moeder en of ik het wel allemaal goed deed. Gelukkig had ik genoeg ervaring in zelfreflectie om de antwoorden te vinden en mezelf gerust te stellen.
En toen kwam de uitdaging: mijn meisje werd een echte peuter: lekker dwars, soms heeeeeel erg boos, superlief, druk en al snel welbespraakt. EN: de spiegel van mijn woorden en gedrag. Is dat even handig, en supergrappig: zo herhaalt ze regelmatig wat ik allemaal zeg. "Mama, ik koekje eten, of chocola.....'kan ook'", of gevleugelde uitspraken van mij als "goed gedaan" (tegen zichzelf), "wat had mama nou gezegd" en "denk-t-eraan".
Zaterdag middag haalde ik haar uit bed en was met haar in de keuken aan het bespreken wat ze wilde drinken. Op dat moment komt papa binnen en zegt iets liefs tegen haar. Zij antwoord met "stil papa, ik ben met mama aan het praten!" - gewoon te grappig. Gisteravond hebben we lekker 10 minuten op de grond gelegen in allerlei standjes en door de kamer gelopen als een olifant en een beer, zij deed precies wat ik deed en lachen!
Oppassen dus voor deze mama. Naast mij kopiëren herken ik dus nu ook beter haar 'humeurtjes' zoals niet te snel uit bed moeten, rustig opstarten in de ochtend en boos worden als iets niet lukt. Ze kopieert leuke dingen zoals lekker in de pyjama naar beneden in het weekend, de krant en vol aandacht een boekje lezen, goede dingen zoals hand voor de mond houden als je hoest maar kennelijk is het me dus niet gelukt in het geheim in mijn neus te peuteren.....tja!.
Haha, mijn dochter doet ook zo maar dan tegen mama. Als ik bijvoorbeeld met haar in bedje lig voor het slapen gaan en mama wilt wat vragen zegt ze. SSSStttttt ben met papa bezig!! Stoutie mama.