De puberteit met of zonder crashhelm

Het laatste schooljaar op de basisschool was het al te zien. De puberteit is aangebroken. Onze meid wordt groot, heel groot, voortgezetonderwijs groot. Toen ze met groep 8 terug kwam van kamp leek het alsof de basisschool van haar was afgewassen en een nieuwe huid genoemd de middelbare school had aan gedaan.

Daar stond ons kleine meisje, in mijn ogen nog klein, maar in haar ogen al volwassen.

Nu ze naar de middelbare school gaat is het een wereld van verschil.  Het laatste woord willen hebben. Denken dat avondeten pas wordt gegeten als zij thuis komt. Zich willen bemoeien met zaken die haar nog helemaal niets aangaan. En niet te vergeten het gevoel hebben van absolute vrijheid. Papa en mama hebben niets te zeggen over wat ik doe op school of na school.

TUUT mooi fout. Gelukkig heeft de school een programma zodat ik alles van haar via het internet in de gaten kan houden. Ook wil ik nog steeds weten waar ze uithangt na school. En zo moeilijk is dat tegenwoordig niet meer. Ze heeft een mobiel met alle toeters en bellen er op dus een smsje of een whatsapp berichtje is zo getyped lijkt mij. Misschien ben ik wel een terror mom in haar ogen, maar ik wil weten waar ze uitspookt ongeacht haar leeftijd.

Vorige week kwam ze met de vraag of ze misschien naar de disco mocht. er was een speciale avond voor kids van 12 tot 16 jaar.  Dat is even slikken hoor, want dat is weer een vinger waarmee je je kind moet los laten. Ja je mag wel maar..........

Jaja madam kreeg eerst van mij een preek. Niet alleen over oudere jongens, want jongens van 15 denken nou eenmaal heel anders dan meisjes van 12 .  Ook de gevaren qua drugs. GHB zit tegenwoordig zo in je glas en je proeft het niet.  dus niet zomaar een drankje aannemen van iemand die je niet kent. ook niet als het een meisje is. Ook nooit een glas met drinken ergens laten staat als je wilt dansen of naar de wc gaat.

Mam er overkomt mij heus niets hoor.  Ik kom toch ook weer veilig terug van het zwembad!!!!  Ondanks dat je ze de gevaren verteld hebben ze het gevoel dat ze onsterfelijk zijn en onkwetsbaar.  Mijn reactie op haar?  "Meid ik weet dat jij gelooft dat er niets gebeurd, maar ik moet dat ook geloven.  Ik moet met een gerust hart jou kunnen laten gaan wetende dat ik jou alles heb uitgelegd wat de gevaren zijn, zodat jij weer veilig thuis komt"

Hoewel ze het niet helemaal begreep snapte ze wel dat het voor mij moeilijk is om haar te laten gaan. waardoor mijn meid zei. "Mam ik zal heel goed oppassen en geen gekke dingen doen hoor, ik kom wel weer heel thuis"

Dan mag ze al dik 12 jaar zijn, maar met dat soort dingen laat ze mijn hart smelten. Voor mij blijft ze altijd dat kleine vrolijke meisje die haar missie er van had gemaakt om iedereen vrolijk te krijgen.

Maar wat is ze al groot zeg pff. Gaat de deur niet meer uit zonder make-up zelfs niet naar de voetbaltraining hahaha. Kan mijn kleding aan (lees: jat kleding uit mijn kast haha) en ook mijn schoenen stapt ze zo in. Als ik terug denk aan mezelf dan was ik op veel punten net zo`n puber als mijn meid. waardoor ik veel dingen herken en er makkelijk mee over weg kan.

Maar soms pfff crashhelm op en hopen dat het goed afloopt.