De onverwachte e-mail

De volgende morgen wordt ik wakker. In mijn oude huis, in mijn oude kamer, met mijn oude spullen. Ik geniet even van dit moment en bedenk dan wat ik allemaal nog wil én moet doen. Ik spring overeind, Doe mijn knalroze kamerjas aan (die nog op dezelfde plek over mijn kast hangt als waar ik 'm maanden geleden opgehangen had) en pak mijn laptop uit mijn half uitgepakte tas en open 'm.

Snel scrol ik door mijn mail. “Bevestiging van uitschrijving van mijn school… “bevestiging van stopzetten van studiefinanciering, opzegging van de huur per volgende maand op mijn kamer in Groningen” Ik knik tevreden en wil mijn laptop al dichtklappen als mijn oog op een mail valt die ik in de eerste instantie over het hoofd had gezien. Een mail van mijn moeder? Een hele lange mail….

Ik zucht en tril terwijl ik de mail open.

Verzonden; 23:33

“Lieverd,

Ik weet niet hoe ik beginnen moet, dus ik begin gewoon maar. Je weet dat Nick en ik ontzettend gelukkig zijn. We kennen elkaar al jaren en willen de rest van ons leven bij elkaar zijn. Nick heeft 4 kinderen. Ik heb je daar misschien nooit over verteld omdat wij elkaar, nou ja, niet echt vaak spreken. Ik wist ook niet zo goed of ik je kon bellen nog zo laat, dus vandaar mijn mail. Hij heeft 2 dochters en de zonen van Nick zijn al volwassen en wonen op zichzelf. 1 van die jongens ken je volgens mij ? Sjors? Hij was vorige week hier en toen ik een foto van mijn dochters liet zien, zei hij jou te kennen. Klein wereldje hé?….”

De moed zakt mij in de schoenen. “Dat meen je niet!” zeg ik hardop. “Wat is er lieverd” hoor ik op de overloop. Mijn vader komt mijn kamer binnen met een dienblad met daarop een mandje met croissants, een karaf met verse Jus d'orange en 2 glazen. “Niks pap” zeg ik terwijl ik glimlach. “It's good to be home” Ik pak mijn bureaustoel en mijn vader neemt plaatst naast mij. We proosten en eten in stilte de croissants op. “pap” zeg ik terwijl ik niet opkijk. Ik wacht zijn reactie niet af en praat verder…. “Ik weet dat het lijkt of ik er een zootje van maak, maar ik beloof het je. Het komt goed. Ik maak echt wel wat van mijn leven. Ik moet gewoon de juiste weg vinden”.

Ik kijk niet op of om en wacht. Mijn vader zegt niks en slaat zijn arm om mij heen. Hij komt naast mij zitten en zegt dan “Grote dochter van mij, dat weet ik toch. Denk je dat ik alle wijsheid in pacht heb? Ook hij wacht mijn reactie niet af en vervolgt. “Toen ik jouw leeftijd had, wist ik het allemaal ook niet. Ik trouwde, wellicht te jong, maar daar kwamen jij en je zusje uit voort. Nu heb ik mijn schaapjes op het drogen. Ook al denk je het soms niet te weten, uit al je keuzes komt iets voort en daar leer je van. Goed of slecht. Jij ook. Jij zeker. Zo wijs als je bent en zoveel als je al hebt moeten meemaken. Ik vertrouw in jou kunnen en dat zal ik altijd blijven doen, zolang als ik leef. Tranen vormen zich in mijn ogen en ik sla mijn armen om mijn vader heen. “Pap, jij bent echt de beste vader die ik ooit had kunnen wensen!”.

Mijn vader lacht en staat op. Hij neemt het dienblad met het lege mandje en lege glazen weer mee en loopt de trap af. Ik staar even in het luchtledige. Dan pak ik mijn laptop en lees verder.

"...Nou, je zal Sjors hier niet vaak zien hoor. Hij kwam alleen langs met een bijzondere mededeling. Hij wordt vader! Wat heerlijk hé? HEERLIJK? fluister ik. "OMG NEE!" en sla een hand voor mijn mond. "Van wie....? " Met wie? Ik schud mijn gedachtes weg en lees verder….

“..Wat ik je echt graag wil zeggen met deze mail is dat Nick bij mij intrekt. We gaan samenwonen! Zijn dochters, Lucille & Arianna komen ook bij ons wonen. Lucille is 16 & Arianna 18. Kom je vanavond langs? Dan kan je ze ontmoeten.

Groetjes, je moeder”

Ik moet dit even verwerken en doe iets wat ik al heel lang niet gedaan heb. Ik pak mijn hardloopkleren uit de kast en trek ze aan. Poets mijn tanden en doe een staart ik mijn haar. Ik glij in mijn nieuwe Nikes en ren de trap af. In het voorbij gaan werp ik vluchtig een blik richting de keuken. “Ben zo terug! Even een blokje om!” Roep ik en sluit de voordeur achter mij.

Ik probeer mijn gedachtes op een rijtje te zetten, maar ze gaan alle kanten uit. Dat mijn moeder gaat samenwonen en gelukkig is vindt ik alleen maar fijn. Dat uitgerekend Sjors de zoon van nick is vindt ik verbazingwekkend! Ik weet niet of ik mijn mond kan houden. En 2 stiefzusjes erbij.... Ik moet wennen aan het idee. Ik Jog verder, volledig verzonken in gedachte. Ik zie niet dat op de hoek van de straat iemand naar mij staat te seinen. Dan hoor ik ineens mijn naam. “Lisa” Lies”! Ik kijk op en zie Ro staan. Ik loop naar hem toe en sla geëmotioneerd mijn armen om zijn nek en kus hem hartstochtelijk. Hij beantwoord mijn zoen en trekt mij dichter tegen zich aan. We zeggen niks, we zoenen. Hoe lang we daar hebben gestaan weet ik niet meer. Of we het echt bewust meemaakten dat het begon te regenen weet ik ook niet meer. Ik weet alleen dat ik hem wilde. Daar en nu.