De magie van Pasen

Geniet jij ook altijd zo van Pasen? Eieren verstoppen en deze later samen met de kinderen zoeken? Enthousiaste gilletjes als er weer een ei gevonden wordt. Trotse gezichten als een ei uit de plantenbak gehaald wordt (zeer duidelijk in het zicht, maar dat maakte mijn kleuters toen niet minder trots). In hun kleine hoofdjes waren ze op dat moment namelijk super speurders, een soort Sherlock Holmes. Dat is de magie van het Paasfeest. Een feest waarbij ik volledig los kon gaan. Ik zag overal Paashazen en nam mijn kinderen mee in mijn fantasie. Want ik ben gek op de verbeeldingskracht van kinderen. En gelukkig is deze verbeelding tot een jaar of 9 volop aanwezig bij ze (en daarna gelukkig ook al is het wel in minder mate). Ze leven dan nog in een magische wereld, waarin alles mogelijk is.

Ik zie mijzelf nog tijdens een weekend weg met mijn man en mijn 2 oudsten (toen 2 en 4 jaar of misschien waren ze wel 3 en 5, helemaal precies weet ik dat niet meer). Ons huisje stond in een prachtig bos. Elke dag maakten we verschillende wandelingen langs de (voor onze kinderen toen) gigantische bomen. We gingen op zoek naar kabouters en elfen. En toen was daar een kleine paddenstoel, rood met witte stippen (ja, precies zoals in het liedje, leuk toch?). We zakten in de hurkzit. En met een zacht lief piepstemmetje zei ik: "Hallo, wat leuk dat jullie ook in het bos zijn, ik woon hier". Grote ogen van mijn oudste, een stralende lach. Want ja, daar zat dus echt een kabouter in. We konden hem zelfs bijna zien lopen. Mijn man wilde ook graag zijn bijdrage leveren door ook een kabouter na te doen. Met het hilarische gevolg dat mijn zoon hem boos aankeek en zei: "papa, dat zeg jij". Je moet het wel kunnen doen, want ze zijn natuurlijk ook niet gek. Of kwam het omdat ik het zelf ook een beetje geloofde? Dat maakt het werken met jonge kinderen voor mij zo geweldig, ik mag gewoon even loskomen van het "serieuze" leven en met ze mee in hun magische wereld.

En het is nu alweer 8 jaar geleden dat mijn jongste een kleuter was. Zucht, wat vliegt de tijd en wat hebben we toch veel leuke magische momenten samen gehad. Momenten die de moeilijkere momenten (die er gerust ook waren, het blijft wel het echte leven!) een stuk makkelijker te verdragen maakten. Nu is een andere periode aangebroken. Ze zitten vanavond allemaal bij me aan de Paastafel. We lachen en filosoferen samen over het leven, we praten ook over koetjes en kalfjes. Er wordt in elk geval veel gelachen en soms ontstaan er pittige discussies die we met een lach afsluiten. Ook dit ervaar ik als de magie van het leven. En ik geniet.

Fijne paasdagen moeders, waar je dan ook zit.