De Hysterische ouder

Zoë heeft een beste vriendin, Milou. Haar hartsvriendin zoals ze zelf zegt.De ene dag zijn die 2 Jut en Jul, dikke mik, hand in hand, de beste maatjes en de andere dag vinden ze elkaar gewoon stom!

Zo gaat dat met kleuters. Jantje lacht, Jantje huilt. Ik maak me daar niet druk om.

Zoë vertelde mij gisteren, nadat ik haar uit school had gehaald, dat Milou vandaag niet lief was. Ze had haar tekening gescheurd. “Ik hou wel van haar, maar volgens mij houdt ze niet van mij” zei ze vervolgens. Ah ik vond dat zo sneu. “Milou houdt echt wel van je liefje, ze is soms gewoon boos. Jij bent ook weleens boos op haar toch? Of vindt iets wat zij doet of zegt niet eerlijk” Zoë knikt. Vanmorgen bracht ik Zoë wederom naar school. Milou komt aanlopen met haar vader, een professionele bodybuilder van maatje HUGE. Ze doet haar jas in de luizenzak. Zoë loopt enthousiast naar haar vriendin toe bij de kapstok en begint te praten. Zoë is een echte kletskous thuis, tegenwoordig ook op school. Ze verteld over het vriendenboekje dat ze aan haar neefje heeft meegegeven om in te schrijven. Milou regeert niet. Ik besteed er niet echt aandacht aan. Laat maar gaan denk ik. Kinderen zijn nou eenmaal wispelturig en doen niet altijd wat jij wilt, maar Zoë laat het niet over haar kant gaan. Zoë kijkt mij aan en benadrukt tot 2 keer toe dat Milou onaardig is. De vader van Milou overhoort dit. Hij reageert nogal fel naar Zoë toe en zegt “Milou is niet onaardig!”. Ik probeer het een beetje te sussen, maar sta perplex door zijn manier van doen naar mijn kind toe. “Milou regareerde niet op Zoë, ik denk dat ze dat niet leuk vindt” zegt ik hem op een rustige en vriendelijke toon ( die hij eigenlijk niet verdient). Hij reageert wederom nogal bozig en zegt dat Milou wél reageerde. Prima. Ik heb het ook niet gehoord, maar ik laat het zo. Geen enkele behoefte om een scene te creëren over een onbenullig iets. Hij loopt de school uit. Ik geef Zoë een kus, waarna ze de klas in loopt, ik haar uitzwaai achter het raam, waarna ze vervolgens op haar stoeltje gaat zitten. Naderhand denk ik nog eens over dit alles na. Belachelijk dat je als ouder zijnde zo fel reageert naar een 5 jarige meisje. Ineens komt het stoom uit mijn oren en zie ik voor me hoe stil Zoë de klas in was gelopen en niks meer heeft gezegd. Onder de indruk van hoe "een vader" boos reageerde op haar, om niks. Ik vind dat je als kind best mag aangeven als je iets niet leuk vindt. In de ogen van een kind is een meningsverschil een groot iets. Soms wil een jong kind gewoon niet reageren. Wellicht was ze moe, boos of verdrietig om iets wat zich afgespeeld had voordat ze de school in liep. Wellicht is “de vader” met het verkeerde been uit bed gestapt. Hoe dan ook, ik vond het niet prettig. Voor nu laat ik het gaan. Ik zie niet in waarom ik zoiets kleins moet laten opblazen tot iets groots. Maar kom niet aan mijn kind. Het kan me net schelen dat je 10x zo breed bent als ik ben, maar als je aan mijn kind komt, kom je aan mij en dan maak ik gehakt van je.