De groeten van Mike!

Kinderfilm

“De groeten van Mike is erop!” zeg ik opeens tegen Dunya als ik op de wekker kijk. Ik heb gister een aankondiging gezien van deze kinderfilm en het lijkt mij een mooie film. Dunya was heel zachtjes naar de woonkamer gegaan toen ze wakker werd en heeft mij laten slapen. Nou ja, ik werd meteen wakker toen ze de kamer uitsloop, maar viel ook direct weer in slaap. Nu komt ze me wakker maken. “Freek in het wild is erop, dus ik heb even het geluid uitgezet en ik wilde me aankleden” vertelt ze. Al negen uur geweest! Ik sta ook op. De film is begonnen. Dunya zet het geluid weer aan. Het gaat over Mike, die ernstig ziek is geweest en nu weer naar huis mag. Zijn moeder komt hem niet halen, omdat ze het door de drank vergeten is. Dus wordt Jeugdzorg ingeschakeld. De dame van jeugdzorg komt het hem samen met zijn moeder vertellen dat hij voorlopig niet thuis mag wonen. Mike raakt overstuur, maar zijn moeder kalmeert hem. Het deert haar niet dat ze dwars door de fontein moet om hem op te halen en dat ze drijfnat wordt. Ze praat met hem en belooft hem dat ze het gaat oplossen. Dat doet ze, ze meldt zich meteen bij een afkickkliniek en gaat hard aan de slag.

Jeugdzorg

Wat mij opvalt in dit verhaal is de rol van jeugdzorg. De dame die geen feeling lijkt te hebben met kinderen, die zich niet in Mike kan verplaatsen, die geen moeite doet om zijn vertrouwen te winnen. In alle opzichten vind ik haar gedrag en houding totaal niet passend bij de situatie. Dat Mike niet naar huis kan zolang zijn moeder niet voor hem kan zorgen is duidelijk. Maar dat dit voor het kind een zeer traumatische en schokkende situatie is, daar lijkt ze zich totaal niet van bewust. De lieve verpleegster in het ziekenhuis begeleidt hem zo goed mogelijk, maar moet hem wel laten gaan als hij overgeplaatst wordt naar een leefgroep. Bovendien heeft ze haar oordeel over zijn moeder al klaar. Het verschil is dat zij bereid is haar mening te herzien als blijkt dat moeder in een kliniek zit. Het is een beetje stereotiep en ik hoop overdreven, maar helemaal onrealistisch is het niet.

Melding kindermishandeling

Het is  niet zo dat Jeugdzorg alleen maar slecht werk doet. De gezinnen waar het mis gaat, die komen in het nieuws. De rest hoor je niet. Soms grijpt Jeugdzorg te laat in, soms onnodig. Zo hoorde ik laatst een verhaal van een alleenstaande moeder, die anoniem wil blijven. Ze heeft een melding gedaan van kindermishandeling bij andere kinderen. Er komt iemand bij haar thuis, ze hebben een fijn gesprek, de hulpverleenster biedt ook een luisterend oor voor de dingen waar zij thuis tegenaan loopt in de opvoeding en biedt ondersteuning aan bij deze zaken. “Ik vertelde dat een kindertherapeut wel eens had gezegd dat ik beter grenzen moest stellen” vertrouwt moeder mij toe. “Maar dat ik wel eens wil weten of er niet een andere oorzaak is. Of het misschien een combinatie van zaken is, of dat er toch een andere reden is waardoor ze zo’n weerstand heeft tegen grenzen!” Een beetje ondersteuning kan geen kwaad, dus daar staat ze voor open. Ik weet als geen ander dat het heel zwaar is in je eentje en dat een professional inschakelen soms wat verlichting kan geven. Soms kan het ook juist spanningen opleveren, maar ik vind het wel goed van haar dat ze het aan wil gaan. Het is niet niks om je kwetsbaar op te stellen.

Aanmeldformulier

Als het aanmeldformulier binnenkomt schrikt moeder zich wild. In dit formulier staat niks over de melding die ze heeft gedaan, maar des te meer over ‘langdurige opvoedproblematiek’ omdat moeder niet in staat is ‘strenger en zelfverzekerder op te treden’. Dat moeder aan zichzelf dient te werken. Haar dochter vertoont in ‘heftige mate gedragsproblemen’. Deze informatie is gebaseerd op het gesprek met moeder en met school. Haar dochtertje heeft ze nooit gezien of gesproken. School heeft aangegeven dat het kind er vaak slecht uit ziet en dat de leerplichtambtenaar is ingeschakeld wegens herhaaldelijk te laat komen. Daar weet moeder niks van. Ik kan moeder kalmeren. Het is vervelend wat er staat, dingen zijn verdraaid en school is buiten haar boekje gegaan door zonder toestemming informatie te geven aan derden. Leuk is anders, maar ze kan dit verhaal weerleggen. Na een poosje heen en weer bellen en mailen met het meldpunt, pakt iemand het op en zegt dat ze moeders’ verhaal op de mail wil, zodat ze dat kan toevoegen aan de aanmelding. Ook gaat moeder op school verhaal halen. Je bespreekt zorgen eerst met de ouders en niet als het zo uitkomt met een meldpunt kindermishandeling. Een officiële klacht indienen wil ze niet, om de situatie niet te laten escaleren. Maar dit gaat natuurlijk over alle grenzen.

Huiselijk geweld

Ook kom ik na een tip op een blog terecht van een moeder die in vechtscheiding ligt met haar ex-man. Na jaren van huiselijk geweld en de angst die daarbij hoort, heeft ze gekozen voor het welzijn van haar kinderen. Helaas is vader erg innemend en weet hij de mensen van jeugdzorg goed in te pakken. De ouders moeten in relatietherapie om tot gezamenlijk ouderschap te komen. Omdat moeder weigert in therapie te gaan met de man die haar mishandeld heeft en haar nog geregeld stalkt en bedreigd, en omdat ze een straatverbod heeft aangevraagd, start jeugdzorg een procedure om de rechter te vragen de kinderen uit huis te plaatsen. Dit zonder informatie in te winnen over het welzijn van de kinderen. Mogelijk ontstaat er in de toekomst een onveilige situatie en dus kunnen ze beter op tijd ingrijpen, vindt jeugdzorg. Moeder krijgt in een andere procedure het volledige gezag over haar kinderen en de rechter kent vader geen bezoekregeling toe. Jeugdzorg besluit de procedure in te trekken.

Gezinshuis

Terug naar Mike. Door snel ingrijpen van mensen uit het ziekenhuis, krijgt Mike goed nieuws in de leefgroep. Hij mag over drie maanden naar huis en tot die tijd kan hij bij zijn beste vriend wonen. Eind goed al goed. Ik krijg natuurlijk weer tranen in mijn ogen bij deze film. Wat een geweldige moeder, die zo diep gezonken is en zich zo terug knokt voor haar kind. De film loopt goed af. Natuurlijk gaan er ook heel veel dingen wel goed bij jeugdzorg. Wij hebben een tijdje rondgelopen in een gezinshuis omdat er een vriendinnetje van Dunya woonde. Daar gingen ze op een lieve, betrokken en eerlijke manier om met de kinderen. Ik heb van hen ook weer nieuwe dingen geleerd over structuur bieden bijvoorbeeld.Ik heb ook contact gehad met de Opvoedpoli. Daar heb ik ook erg wisselende ervaringen mee, maar ik heb wel steun aan ze gehad. En Dunya heeft er ook veel van geleerd. Feit is wel dat er ook jeugdbegeleiders zijn die niet geschikt zijn om kinderen en gezinnen te begeleiden. Die teveel bezig zijn met regeltjes en systemen en te weinig kijken naar wat er echt aan de hand is. Een beetje empathie heb je wel nodig en een beetje afstand ook, omdat je het niet teveel binnen moet laten komen. Maar je hebt het over kinderen. Ik zou mijn werk ook niet kunnen doen als ik geen oog heb voor het welzijn van de kinderen. Het zal ook te maken hebben met werkdruk en te weinig tijd om je echt in de kinderen te verdiepen. Tunnelvisie is ook een probleem. Het lijkt heel logisch dat je dat niet overkomt, maar ik kan me goed voorstellen dat je daar toch tegenaan loopt.  Met Mike komt het goed. Dankzij een betrokken kinderrechter. Met die andere gezinnen komt het ook goed, al blijft het natuurlijk knagen.