Snap
  • Kind

De eerste stap richting loslaten

Over de eerste keer naar de peuterspeelzaal, een blog over deze mijlpaal

Mijn kleine mannetje, wat word je al groot. Zo groot, dat je vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal mocht. Wat een grote stap weer, zowel voor jou als voor mama. Want hoe leuk het ook is, spelen met andere kindjes, liedjes en andere dingen leren, mama moet jou loslaten en jij mij. En dat is toch best een ding. 

Tweeënhalf jaar lang was jij elke dag om me heen als ik vrij was. Je broers naar school, en wij knus samen thuis. Samen boodschappen doen, samen de was ophangen, samen de vaatwasser uitruimen en natuurlijk samen spelen en filmpjes kijken. Toen je middelste broer naar school ging was je echt voor mij (en papa) alleen. En dat was zooo gezellig. Vandaag ging ik in mijn eentje boodschappen doen en het was wel lekker rustig eigenlijk. Maar toch miste ik je gebabbel in de kar, je gevraag om van alles wat je zag en alle spelletjes bij al je vriendinnen bij de worst, het brood en de kassa. Je werd wel gemist hoor door ze! 

Maar goed, je had er veel zin in vanochtend. Pakte je tasje wel honderd keer in en uit en stond ongeduldig met je schoentjes klaar bij de deur. En daar gingen we dan. Bij de peuterspeelzaal aangekomen zei je nog dat je een beetje bang was, ik stelde je gerust al was ik dat zelf ook een beetje. Binnen ging je gelijk spelen en bij het afscheid gaf je geen krimp. Wat natuurlijk heel knap is, maar ook weer dubbel. Ga je mij dan niet missen?? Wat egoïstisch van mama dat ze stiekem wel een traantje had gewild maar ook weer niet want dat maakt het nog rotter om je achter te laten. Je was er vooral gewoon heel erg aan toe. Misschien al veel eerder alleen was mama er niet aan toe.

De ochtend ging niet snel genoeg dus ging mama ook maar even bij steun en toeverlaat buuf op de koffie. De juf stuurde mama nog een appje dat het zo goed ging, dus dat was wel even fijn. Eindelijk mocht ik je weer ophalen en waar ik half verwachtte dat je me om mijn nek zou vliegen in tranen..... zwaaide je even en speelde stoïcijns door met je nieuwe vriendjes. Slik! Je bent echt al groter dan ik dacht, zo stoer en dapper. 

Juf vertelde dat je een heel klein traantje had gelaten maar dat het zo weer over was. Je hebt goed meegedaan in de kring en fijn gespeeld.  Potverdikke wat ben ik trots op jou, en wat word je groot. 

Mama heeft er toch een klein beetje moeite mee......

 

7 jaar geleden

Oei dat lijkt mij ook!

7 jaar geleden

Dank je wel! Geniet er maar lekker van.... het gaat zo snel....

7 jaar geleden

Leuk geschreven! Ik heb nog even, mijn kleine is net 1... Maar ik kan me helemaal voorstellen hoe jij je moet voelen. Spannend weer zo'n nieuwe fase ;-)

7 jaar geleden

:-) :-) :-)