De Dag van de leraar

Er komt een mailtje van de directie van Dunya’s school. Of de Ouderraad, net als vorig jaar, iets kan organiseren voor de leerkrachten op de Dag van de leraar. Ik overleg met de voorzitter. Ik moet werken en kan dus op de dag zelf in elk geval niet meehelpen. Eigenlijk zit ik niet zo lekker in mijn vel en zie ik het helemaal niet zo zitten. Er gaat een groepsapp uit naar andere leden van de Ouderraad. En zo ontstaat er toch een plan en maken we elkaar enthousiast. Toch nuttig zo’n groepsapp.

Ontbijtje

Vorig jaar hebben we een ontbijtje gemaakt voor de leerkrachten. Met een leuk kaartje erbij. Ik had op elke kaart een persoonlijk woordje geschreven. In elk geval geprobeerd. De tijd dat ik iedereen heel goed kende is wel voorbij. Tijden veranderen, situaties blijven niet hetzelfde. Dit jaar pakken we het minder groots aan, hoewel.... het komt uiteindelijk een beetje op hetzelfde neer. Ik koop voor iedereen een kaartje en schrijf er een zinnetje op. Eenmaal aan de slag heb ik er echt plezier in en ik probeer er iets moois van te maken. Nog best een hele klus om voor mensen die ik oppervlakkig ken een leuke tekst te verzinnen. Ik ben dan natuurlijk ook niet helemaal tevreden.

In het zonnetje

Het gaat nu om de leerkrachten. Ondanks dat de communicatie niet altijd lekker loopt, wat ook logisch is want ouders zijn nou eenmaal ingewikkelde wezens en vooral ik, verdienen ze het gewoon om in het zonnetje gezet te worden. Ze verzetten echt bergen met werk en hebben het niet makkelijk. Vroeger had een leerkracht overdag de klas en daarna nog nakijkwerk. En wat voorbereiding voor de volgende dag. Nu komt er zoveel meer bij kijken. Groepsplannen maken, bijhouden, evaluaties schrijven, overleg met de Intern Begeleider, overleg met professionals van buitenaf. Dan zijn er ook nog individuele handelingsplannen en moeten er meer dingen gebeuren in de voorbereiding. Buiten lestijd is een leerkracht nog heel wat uurtjes zoet met al die dingen. Daarbij komt natuurlijk ook gewoon het nakijkwerk. Ik proef op internet dat veel leerkrachten denken dat ouders vinden dat leerkrachten een luizenbaantje hebben. Ik herken dat niet. Ik hoor nooit van ouders dat ze vinden dat leerkrachten niks doen of het lekker makkelijk hebben. Op deze dag laten we zien dat we blij zijn met de inzet van de medewerkers op school voor onze kinderen.

Verbetertraject

Op Dunya’s school is het team de laatste jaren erg veranderd. Het lijkt soms alsof ze op een compleet nieuwe school zit en niet alleen omdat het een nieuw gebouw is. Ik vind niet dat de school daardoor achteruit is gegaan. Ook heeft de school een traject gevolgd om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Dat is een zeer intensief traject en op een vorige werkplek heb ik wel begrepen dat het traject ervoor gezorgd heeft dat leerkrachten afhaakten. Alleen de allersterksten bleven over. Ook hier zijn mensen vertrokken, vast niet alleen vanwege het intensieve verbetertraject, maar het speelde soms wel een rol. Ik weet nog steeds niet of ik dat een goede ontwikkeling vind. Alhoewel ik wel merk dat er hard gewerkt wordt, dat er veel is bereikt in de afgelopen jaren en dat er duidelijke verbeteringen zijn. Er zijn maar liefst achtennegentig scholen in Amsterdam die meedoen of mee hebben gedaan aan dit traject.

Ouderraad

In elk geval vind ik het terecht dat de juffen en meesters vandaag in de spotlight staan. We spreken af dat de kinderen om negen uur opstaan van hun plaats en heel hard gaan applaudisseren voor de juf of meester. Iemand van de Ouderraad staat dan voor de deur met een kopje thee of koffie en een koek. Ik leg het uit aan Dunya, die vindt het helemaal leuk. “Thee” zegt ze. “Mijn juf drinkt geen koffie!” Het is jammer dat ik het niet kan meemaken, maar ik moet snel door naar de leerkrachten, en in dit geval vooral naar de kinderen van mijn eigen school. Die hebben mij nodig. De kaartjes die ik allemaal heb geschreven geef ik af aan iemand anders van de Ouderraad. In de loop der dag verschijnen er filmpjes en foto’s in de groepsapp. Leuk om het toch een beetje mee te maken. Ondanks dat er op mijn school een erg actieve en enthousiaste Ouderraad is, wordt er door ouders niks gedaan voor de dag van de leraar. Dat geeft me wel een triomfantelijk gevoel, dat wij dat tenminste goed gedaan hebben. Aan het eind van de dag kunnen we genieten van thee en taart. Voor de Dag van de leraar.

Blijf van waardering

Ondanks dat wij van de Ouderraad erg goed zijn in dingen benoemen die ons niet bevallen, staan we ook klaar om een handje te helpen als het nodig is. En in dit geval staan wij ook klaar om de leerkrachten te laten zien dat wij echt wel waardering voor hun werk hebben. Dunya heeft een cadeautje voor de juf meegenomen. We hebben bij de drogist spenen gekocht voor de baby. “Ik zoek iets neutraals” zei ik. “We weten niet of het een jongetje of meisje wordt”. Dunya wist het wel. “Het wordt een meisje!” Ik aarzelde. “Weet je dat zeker, of hoop je dat?” Ze wist het zeker, want de juf had het verteld.

Zwangerschapsverlof

“Wat vond de juf van je cadeautje?” vroeg ik die avond. “Leuk” zegt Dunya, maar ze aarzelt een beetje. Ik kijk haar verbaasd aan. “Het wordt toch een jongen” bekent ze. Ik schiet in de lach. De juf had het wel verteld, maar blijkbaar had ze er toch haar eigen invulling aan gegeven. Alleen vindt de juf een roze speen best kunnen voor een jongetje en hoeven we ze niet te ruilen. Maar Dunya is er nog niet helemaal gerust op. Ach wat maakt het uit. De juf is er blij mee en het was een aardigheidje. Volgende maand gaat ze met zwangerschapsverlof en dan kopen we wel iets jongensachtigs.

Invaller

Gelukkig voor de kinderen en voor de ouders, komt er een bekende juf invallen. Zij heeft vorig schooljaar ingevallen op school en zowel de huidige groep vijf als de huidige groep zes hebben haar als juf gehad. We zijn dus helemaal gerustgesteld. En de juf ook. Die kan rustig gaan genieten van de laatste weken van haar zwangerschap en daarna gaan genieten van de baby. Dat gunnen we haar natuurlijk enorm. Deze dag van de leraar was weer een succes. Op mijn school dronken we thee en kregen we taart van het bestuur voor de dag van de leraar. Maar die kregen de juffen en meesters van Dunya’s school natuurlijk ook. We vallen tenslotte onder hetzelfde bestuur. Zo heb ik er ook nog een beetje van kunnen meegenieten.