Snap
  • Kind

De appel valt niet ver van de boom

Een letterlijke kopie van een ander. Ik lijk op jou en jij op mij. Ik doe jou na, toch ben ik anders. Uniek.

Demi loopt met haar speeltelefoontje in haar hand de speeltuin door. Ze drukt deze stevig tegen haar oortje en begint te brabbelen. "Dat heeft ze niet zelf zo bedacht", zegt een oplettende vader tegen mij. Ik lach vriendelijk terug. "Nee dat heeft ze inderdaad niet'. Kinderen kopiëren. Ze zijn kopieën van ons, van hun ouders en van de omgeving om hun heen. Demi pakt veel dingen vrij rap op. Zo zegt ze ook veel woordjes snel na, nadat ze deze een paar keer heeft gehoord. Ze weet wat ze wilt en laat dit duidelijk blijken.

 Demi doet erg graag haar grote zus na, haar grootste voorbeeld. Helaas kopieert ze niet alleen het leuke en lieve gedrag, maar begint ze nu ook de minder leuke dingen na te doen. Zoë heeft er nogal een handje van om te schreeuwen als ze iets wilt of als iets niet lukt. Vooral het woordje "MAMA" is favoriet. Nu schreeuwt Demi dus ook "MAMA" op dezelfde toon als dat haar zus dat doet. Gelukkig kopieert ze ook veel lieve dingen. Kusjes geven bijvoorbeeld. Ze buigt haar hoofd naar voren en laat ons een kusje op haar voorhoofd plaatsen. Handkusjes geeft ze ook sinds kort. We kopiëren allemaal bewust en onbewust. Zo hoor ik mijn oudste ook weleens praten en kan ik zweren dat ik mezelf hoor praten. Zinnen als "Ja, ik ben geen uithangbord hoor!" of "Mam, nu doe je gewoon even heel raar hoor". We leren van baby af aan al te kopiëren en blijven dit doen. We leren praten en lopen. Tot een bepaalde leeftijd zijn we het meest beïnvloedbaar. Door je ouders, door je vriendinnen, door je broertjes of zusjes en anderen om ons heen. Je leert van hen. Tijdens de pubertijd zet je je af tegen deze zogeheten wijsheden en je gaat zelf een mening vormen. Toch wil je niet buiten de boot vallen, maar in een groep in de smaak vallen en ga je met de rest mee. Je kan wellicht een andere mening hebben, maar je wilt niet uitgelachen of "anders" gevonden worden, dus ga je in de groep op.
Pas wanneer je volwassen bent begrijp je en weet je dat individualiteit niet iets geks is, maar juist uniek. Kopiëren blijven we allemaal doen, we zijn nu eenmaal kuddedieren en gaan graag mee met de meerderheid. meepraten over een bepaald onderwerp bijvoorbeeld. je moet sterk in je schoenen staan, wil je niet met de andere meegaan en laten zien waar jij nu echt voor staat. Hoe dan ook we blijven "aapjes" en bijna alles wat we doen is al eens eerder bedacht of gedaan. Vrij origineel zijn we niet als mens zijnde, maar af en toe springt er iemand écht uit die ons laat zien dat het ook anders kan. Die valt op. Voor nu geniet ik nog eens extra van die lieve en leuke kopietjes die mijn kindjes lijken te zijn. Ik kan er geen genoeg van krijgen want hoe je het ook went of keert, mijn kinderen zijn uniek.

8 jaar geleden

Hier is alles wat plat is een telefoon. Dat houd ze tegen haar oor en dan doet ze het geluid na van een telefoon die over gaat, hmmm hmmm. Heerlijk!

8 jaar geleden

Bedankt voor je reactie MAMAUP. Ja heerlijk om te zien hé? de kleine kopietjes van ons. Heerlijk :)