De alternatieve ouder

Er is soms nogal wat te doen over moeders die het anders doen. Moeders die kiezen voor een andere route dan de meeste moeders.

Moeders die hun kind bijvoorbeeld geen gepureerde groenten geven. Of wasbare luiers gebruiken in plaats van de "gewone". Moeders die kiezen voor een rubber speen in plaats van een plastic modelletje. Moeders die sneller kiezen voor de "alternatieve geneeswijzen" dan een pilletje van de huisarts.

Ik ben zo'n moeder. En ik doe/deed al deze bovenstaande dingen. Ik denk dat je het aantal keer dat mijn kind zijn groenten gepureerd heeft gehad op 1 hand kan tellen. En die "gewone luiers" heeft hij alleen in zijn eerste twee dagen en gedurende tien dagen op vakantie aan gehad (omdat we toen geen wasmachine tot onze beschikking hadden). Wij hebben een speen gemaakt van natuur rubber en toen mijn kind kraampjes kreeg ging ik met hem naar de osteopaat. En later toen hij slechter ging slapen bezochten we de homeopaat.

Wij doen het soms een beetje anders. En om de één of andere reden vinden mensen dat enerzijds vaak interessant, maar tegelijkertijd heeft ook altijd iedereen er een mening over. De één vind het knap, want die zou er zelf NOOIT aan beginnen. De ander vind het ronduit belachelijk, want ja.. doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Maar wat is dat eigenlijk, gewoon? Iedereen voed zijn of haar kind namelijk, in mijn ogen, anders op. Geen enkele ouder en geen enkel kind is hetzelfde. En er bestaat niet zoiets als "de gemiddelde opvoeding" of, nog erger, "de perfecte opvoeding".

We leven nu eenmaal in een wereld vol vrije keuze. Voor sommigen een zegen, voor anderen en vloek.

Ik vind het fantastisch. Het geeft je als ouder namelijk de kans om te doen wat bij jou past. Wat voor jou goed voelt. En dat moedig ik dan ook van harte aan. Want ik geloof er in dat iedere ouder het beste met zijn/haar kind voor heeft. Of er nou borst- of flesvoeding wordt gegeven, gepureerd of stukjes eten of dat het kind nu wel of geen vlees eet. Boeiend! We doen allemaal ons best. En dat lijkt me meer dan goed genoeg.

Dus, zullen we alsjeblieft elkaar in onze waarde laten? En elkaar bewonderen in de keuzes die we maken in plaats van kritiek te leveren op andermans keuzes? Volgens mij zou de wereld dan een heel stuk mooier worden.

En oh ja, om even alle (voor)oordelen de wereld uit te helpen: mijn kind eet inmiddels ook gewoon suiker, kijkt regelmatig even tv en speelt het liefst met die plastic duplo. Dat kan dus ook, gewoon allemaal tegelijk...