8 jaar geleden
De allereerste eerste kus
Tijdens het eerste levensjaar van dochterlief heb ik behoorlijke moeten afzien. Niet omdat ze zo'n lastige baby was, helemaal niet eigenlijk
Maar dochterlief (nu 1 1/2) was nu eenmaal geen knuffelkontje. In het begin wilde ze nog wel in mijn armen slapen (overdag), maar al vrij snel werd ruimte het credo. Dus niet meer bij mama in de armen slapen (werd ze heel onrustig van), op schoot wilde ze graag, maar oweeeee als ik haar te strak vast hield; VRIJHEID MAMAAA! Toen ze een spreidbroekje kreeg, heb ik een goede draagzak aangeschaft. Ideaal zo leek me. En op zich was het dat ook, was het niet zo, dat dochterlief na pak en beet 20 minuten, onrustig en boos werd. Niks lekker dicht tegen mama aan, dochterlief wilde bewegen! In de kinderwagen lag ze dan weer zonder problemen, maar dat was dan weer minder goed voor de stand van haar heupjes...
Dus, dochterlief is nogal gesteld op haar lichamelijke vrijheid, wat er dus voor zorgde dat ze ook echt geen zin in al dat geknuffel van mama had. Alleen in dat geknuffel dan.. mama moet natuurlijk wel dicht in de buurt blijven! Dat dan weer wel..
Rond haar eerste verjaardag begon daar verandering in te komen. Het spreidbroekje mocht uit en dochterlief begon echt te bewegen, binnen pak en beet een kleine drie maanden leerde ze álles, van omdraaien tot en met lopen met de 13 maanden. Over een inhaalslag gesproken, sjesus wat ging dat snel! Maar ondanks dat dochterlief ineens in drie maanden opgroeide, bracht het ook iets moois: dochterlief vond haar rust! Ze kon wat langer rustig op schoot zitten, jaagde geen kleuters meer de stuipen op het lijf, door haar soms toch wel wat overweldigende aanwezigheid, en boven alles; ze begon met knuffelen! Eerst gewoon tegen mama aanzitten, daarna steeds naar mama toekomen en uiteindelijk écht knuffelen met de armpjes om mij heen en het lijfje tegen mij aangedrukt. YES!
Maar.. kusjes geven, dat bleef toch wel een dingetje. Steevast draait ze haar hoofdje van mij weg als ik haar een kusje wil geven. En kusjes geven? Dus echt niet! De wang, die konden we krijgen! Ook kushandjes geven wilde er maar niet in. Maar afgelopen weekend was het dan toch eindelijk zo ver. Ik ga dochterlief te bed leggen en onderdeel van het bed ritueel is dat dochterlief dan pop te bed legt. Dus we stoppen pop (nu ik er over nadenk.. niet echt een originele naam..) lekker in en ineens zie ik dochterlief over de rand van het poppenbedje duiken en hoor ik mmmmmm over haar lippen komen. Ik kijk verbaasd.. wat krijgen we... Maar dochterlief kan er niet bij, dus pakt ze pop uit het bedje en geeft ze hem (of haar) een dikke kust op de mond.. MMMMWAH!
Je begrijpt, niet veel later stopt deze lichtelijk beledigde moeder dochterlief hoopvol in, wachtende op een dikke smakkerd van dochterlief.. Maar als vanouds kreeg deze mama de wang toegekeerd en liep dus een flink blauwtje op... Met een gekrenkt ego toch maar zelf een dikke smakkerd gegeven en haar welterusten gewenst.. Had ik toen kunnen weten dat ik de volgende dag, Valentijnsdag nota bene, de gelukkige ontvanger zou zijn van een eerste echte kus? <3