Dat is wat vrienschap is!

Kerst in Sesamstraat

Daar zijn we weer in het DeLaMar theater in Amsterdam. We kijken al maanden uit naar de voorstelling “Kerst in Sesamstraat”. Na de theatervoorstellingen “Het mooiste van Sesamstraat” en “Elmo is jarig” is dit de derde voorstelling en ook deze willen we beleven natuurlijk. Doedoe komt weer naar Sesamstraat. De eerste keer was ze op wereldreis. Toen liep ze ineens in de zaal met een kaart. Ze was overal op de wereld geweest, maar er was nog één straat die ze niet had gezien: Sesamstraat natuurlijk! Het werd een mooie voorstelling, met herkenbare gevoelens en emoties. Bert, die wilde dat alles zou blijven zoals het is. Doedoe mocht niet blijven, want dan werd alles anders. En anders is verwarrend. Toen ze aan het eind van de voorstelling weer wegging, was dat óók weer een verandering. Afscheid is moeilijk. Dat ontdekten de bewoners van Sesamstraat ook. De tweede voorstelling was Doedoe er niet bij, wel stuurde ze een kaart voor de verjaardag van Elmo.

Tjeerd Oosterhuis

Deze keer is ze weer terug in Sesamstraat. Wel weer voor even. Ze komt kerstfeest vieren met haar vriendjes. De vrolijke en bekende liedjes van de eerste twee voorstellingen komen voorbij. De teksten van de liedjes zijn geschreven door Sjoerd Kuijper. De muziek is van Tjeerd Oosterhuis. “Tjeerd! Die was ook bij het kinderkerstfeest!” zegt Dunya. Klopt, de familie Oosterhuis zijn wat dat betreft bijna bekenden van ons. Van gezicht dan. Vorig jaar heeft Dunya even met Edsilia gebabbeld. Maar Tjeerd, daar is ze ook wel een beetje fan van. Hij schrijft de muziek van allerlei leuke kinderliedjes en ik zing in het koor ook af en toe wel liedjes van hem. Voor volwassenen.

Boekoeroe

Doedoe begint met het zingen en dansen van de Boekoeroe. Dat liedje kennen we wel. Ik heb hem zelfs als ringtone op mijn telefoon! Meedansen dat doet Dunya toch maar niet. Het is wel te merken dat ze wat ouder is dan de rest van de kinderen. Toch geniet ze volop en dus doet leeftijd er niet toe. Als zij het leuk vindt dan is dat wat telt, niet hoe oud ze is. Na afloop vraag ik voor de zekerheid of ze het niet een beetje kinderachtig vindt. Ze schudt haar hoofd, helemaal niet kinderachtig. Prima. Ik ga haar niet aanpraten dat ze er te oud voor is. Zolang ze het leuk vindt gaan we naar de voorstellingen van Sesamstraat.

Het mooiste van Sesamstraat

Het wordt een mooi kerstfeest in Sesamstraat. Met een versierde kerstboom, kerststerren en kerstliedjes. Tommie is op zoek naar het mooiste van Sesamstraat. Hij wil het tekenen. Dat is best moeilijk, want alles is mooi als je er aandacht voor hebt. “Alles wat gewoontjes lijkt, wordt als je er goed naar kijkt mooi. Ontelbaar mooi!” zingt Doedoe. Alles is mooi, de grassprietjes, de slakjes, de bloempjes, de dakpannen.... Het is moeilijk om te kiezen wat dan het allermooiste is. Uiteindelijk komt Tommie er wel achter. Het mooiste van Sesamstraat is.....vriendschap! Een mooie conclusie....

Samenvatting

Dunya zit ademloos te kijken en te luisteren. Zo af en toe zingt ze mee. De liedjes kennen we, want we hebben de cd’s. Ik vind het stiekem wel jammer dat het allemaal oude liedjes zijn. Ik had gehoopt op een vervolg, maar dit lijkt meer een samenvatting van de eerste voorstellingen. Maar als ik naar Dunya’s gezicht kijk zie ik hoe ze geniet en maakt het ook niet meer uit. De voorstellingen waren ook zo mooi dat we ze nog graag een keer hadden willen zien. Maar een tweede keer kijken, dat gaat niet. Het zijn geen goedkope voorstellingen, dus eigenlijk komt het ook wel goed uit dat de verhaallijnen van de eerste voorstellingen hierin terugkomen.

Afscheid

Dan is het moment van afscheid nemen gekomen. De bewoners van Sesamstraat willen Doedoe liever niet laten gaan en zijn verdrietig dat ze toch weggaat om kerst te vieren met haar familie in Boekoeroe. Ze legt uit dat afscheid nemen niet betekent dat je geen vrienden meer bent. “Een vriend is altijd bij je, heel dichtbij, al is hij ver bij je vandaan. Al woont hij in een heel ver land. Al woont hij midden op de maan. Dat is wat vriendschap is. Wat echte vriendschap is. Als je aan je liefste vriendje denkt, en denkt waar is hij nou? Dan zit hij midden in je hoofd. Daar zit hij en hij denkt aan jou...” Mooi gevonden die tekst en ook de melodie komt wel binnen. Dunya doet wanhopig haar best om te lachen. Ik slik en probeer een glimlach te produceren. Dan zie ik dat Dunya in haar ogen wrijft. En dan laat ik het maar los. Huilen is emotie. Muziek is emotie. Het is mooi dat we geraakt worden door een lied. “Ik wil niet huilen” snikt Dunya. Ik sla een arm om haar heen. “Het geeft niet! Het is juist mooi!” We moeten deze tekst maar goed onthouden, want hij komt vast nog wel eens van pas.

Knuffelen

Beneden in de Rode Foyer komen Elmo, Tommie, Bert en Ernie en Doedoe nog even knuffelen. Het is een drukte van jewelste. Dunya wacht lang, heel lang, totdat ze eindelijk bij Elmo mag knuffelen. Andere ouders, die niet netjes op hun beurt wachten, voeren steeds kinderen aan. Op een gegeven moment zeg ik tegen Dunya: “Ja, nu!” Dan snel naar Tommie. Als we die ook op de foto hebben is de rest al weg. “Maakt niet uit. Je hebt ook foto’s gemaakt in het theater!” zegt Dunya. Knap van haar om er zo in te berusten. Voordat ik haar in bed stop ’s avonds kijken we naar buiten en zingen we nog eens het liedje over de maan. “Mooie voorstelling was het hè?” zeg ik tegen Dunya. Ze knikt slaperig. “Supermooi!”