Snap
  • Kind

Daar gaat hij!

En dan is je eerste kind ineens geen peuter meer, maar een heuse kleuter.

Je herinnert je nog als de dag van gister dat je kindje werd geboren, de eerste lachjes, babbeltjes, stapjes.. althans, ik weet dat nog als de dag van gister.

Op 28 juni 2008 testte ik positief, we wisten dat we een kindje kregen. We wilden zo graag. Dat er iets mis kon gaan kwam niet eens in ons op. 20 weken echo vonden we een feestje. Hij was gezond en we kregen een jongetje.

We wisten toen nog niet dat we met 29 weken in het ziekenhuis terecht zouden komen met vroegtijdige weeen en alle keuzes die we kregen waren er. In ons ziekenhuis konden ze geen kindje van dat termijn opvangen, dus Amsterdam zou het worden. Bedje geregeld, de weeen zakte af, en zo was het bedje in Amsterdam niet meer nodig.

Uiteindelijk werd hij geboren met 39 weken en 4 dagen, blakend van gezondheid 4020 gram en 53 centimeter.

Hij werd 1, wat al geweldig was want dat is ook al zo een mijlpaal, en dan.. is hij vandaag 6 maart 2013, 4 jaar geworden. En ik heb wel een traan weggepinkt. Je sluit echt een tijd af van afhankelijkheid etc. Nu ging hij al naar het kinderdagverblijf, maar toch.. dit is wel andere koek!

4 jaar, en naar de basisschool...... met zorg uitgekozen, en daar ging hij vanmorgen, apetrots naar school.....!!

 

11 jaar geleden

Heel herkenbaar! Mijn jongste wordt volgende maand ook 4. Ik heb er juist iets meer moeite mee, omdat het mijn jongste is.Vandaag toevallig met de juf een afspraak gemaakt om te wennen, maar ik denk dat mama meer moet wennen straks...

11 jaar geleden

O, ik kan het me zo goed voorstellen, mijn zoon wordt in juli ook drie. Mijn kleine jochie al een grote jongen, het gaat echt veel te hard! Bij het lezen van jouw blog zitten bij mij de tranen al hoog :-)

11 jaar geleden

Hihi, ik heb mijn tranen gister gelaten, en toen ik net weg was... 4 jaar is toch een heuse leeftijd, loslaten begint veel te vroeg. Die kleine mijlpalen, de test, echo weet ik nog precies, ook de grotere , geboorte, lachjes, lopen babbelen, mama zeggen... ook nog steeds.. en dan ineens... Breng ik hem naar de klas, zegt hij (voor zijn doen) heel stoer 'Dag mam!' en gaat gewoon mee in de flow. Ik wil ook gewoon mee in die flow dacht ik! Maar nee, deze mama ging niet mee zo die flow in, deze mama moet er nog even aan wennen zo op het schoolplein.

11 jaar geleden

Gefeliciteerd, dat als eerste! En als tweede heel herkenbaar. Ik zit er ook tegenaan te hikken, binnenkort wordt mijn Oudste ook 4 jaar.... Vier jaar!!! Het lijkt wel gisteren dat ik er achter kwam dat ik zwanger was van hem! Ik ben nu ook al bezig met zijn afscheid van de kinderopvang, we hebben de aanstaande school ook al bezocht en ik weet nu ook al dat ik het zeker niet droog kan houden. Hopelijk komen de tranen pas uit zijn zicht, want ja, wat heb je nou aan een jankende moeder, nietwaar. Ik leef met je mee!!