Bye bye baby, hello new adventures!

Onze bijna dreumes. Nog maar een hele kleine 6 weken en ons jongste meisje is jarig. Dan word ze 1! Gewoon het besef alleen al geeft mij een brok in mijn keel. Mijn man en ik hebben besloten dat ons gezin compleet is, we hebben 2 geweldige meiden, en toch vind ik het erg moeilijk te behappen dat ik over 1 maand en 9 dagen definitief afscheid moet nemen van de babytijd. Onze, nu nog, baby die eigenlijk al helemaal geen baby meer is voor mijn gevoel. Als ik haar nu aankijk en in die mooie grote oogjes verdrink en die wijze blik dan zie. Als ik naar haar kijk hoe ze aan de andere kant van de kamer staat te hupsen terwijl ze zich opgetrokken heeft aan de bench van de hond. Wat een lengte heeft dat meisje.Over een kleine 2 weken weer naar het cb. Ben echt heel erg benieuwd hoe lang ze is. Ze oogt groot namelijk. Onze lange spriet. Maar ook daar is niks meer van een baby te bespeuren.Ze is slim! Elke moeder zal dat vinden van haar eigen baby, gegarandeerd. Maar ik doe lekker mee. We hebben nog een dochter die in oktober 3 word en ik probeer mij echt te herinneren hoe het was toen zij richting haar eerste verjaardag ging. Maar poeh, ik weet het niet meer dus het is toch weer alsof ik alles voor het eerst meemaak. Ik probeer er maar eens zo hard van te genieten nu. Want hoe je het ook wend of keert ik heb het wel 2x mogen ervaren en dat is gewoon een grote eer.

Onze bijna dreumes lijkt op haar zus maar toch ook weer niet. En dat is leuk. De 'ah! net haar zus'-momentjes versus het unieke persoontje in haar. Ze begrijpt al zoveel. Vraag iets en in veel gevallen begrijpt ze ons al. Ik ga gehurkt voor haar bedje zitten. 'Waar is je Nijn?'Lachend kijkt ze mij aan, met haar slaapzak aan en de speen nog in haar mond. Ze kijkt naar beneden, wijst naar haar Nijn en zegt 'da!' Ze pakt Nijn op en duwt hem zowat in mijn gezicht.Genieten dit! Slim meisje!Ze is een clowntje. Net als haar zus, maar toch op haar eigen manier. Ze heeft de knopjes aan de zijkant van de tv ontdekt. En terwijl zuslief haar geliefde Peppa Pig kijkt drukt kleine zus de tv weer uit en heeft daarbij echt de grootste lol. Hardop lacht ze. Grote zus vind het iets minder grappig. 'mamaaaaaaa Peppaaaaaaa' jammert ze terwijl ze mij hoopvol aankijkt. Grijnzend zet ik de tv weer aan voor haar maar weet eigenljk stiekem wel dat over 5 seconde de tv weer uitgezet word door die kleine grapjas die ernaast staat. En ja hoor, onder luid gegiegel drukt ze het knopje weer in. Ik weet nog, toen grote zus dat op dezelfde leeftijd ook deed, ik mij echt dood ergerde op een gegeven moment. Koekje van eigen deeg gnagna. Maarrr I feel you meisje! ;-)Ik zeg een keer semi streng 'juijjuij!' tegen ons jongste grietje maar ze begint alleen maar breed te grijnzen en kopieert mijn vermanende wijsvinger. *Zucht* 10,5e maand en dan al zo gewiekst. Heerlijk! Afleiden dan maar. Wegpakken en afleiden. Lang leven de crackers waar ze dol op is en waar ze wel even zoet mee is. Het kan zo simpel zijn. (Af en toe dan).Ze is trouwens dol op muziek. Onze jongste. Nouja de oudste ook maar kleine zus net zo. Liedjes zingen vind ze geweldig! Ze herkent sommige liedjes ook al en heeft natuurlijk haar favoriet. En dat is 'ik zag twee beren broodjes smeren'. Vol verwachting kijkt ze mij aan wanneer ik begin te zingen en ze kijkt vol enthousiasme uit naar het stukje waar ik HI HI HI zing en zij dan vrolijk hupsend en breed lachend met HA HA HA kan volgen! Laatst was ze ziek. Had ze een fikse verkoudheid en was ze echt een extreem zielig hoopje snot, traantjes en algehele malaise.En zelfs de twee beren konden haar niet opvrolijken. Terwijl ik nog net iets meer dan normaal mijn best deed om haar een beetje op te vrolijken en rete enthouiast HI HI HI zong keek zij mij als een botsautootje aan en had de puf er niet voor om te antwoorden met HA HA HA.

Nadat de ergste ellende voorbij was en ze eindelijk weer een beetje geslapen had snachts werd ze wakker, ging rechtop zitten, glimlachde en zong uit volle borst en totaal uit het niets de ontbrekende HA HA HA. Mijn hart smolt werkelijk waar.Daar was ons meisje weer! Back on track. Wat een opluchting! En wat heerlijk dat ze meteen begon te zingen.Thats our girl!Dansen doet ze trouwens ook graag. Als er ook maar even ergens muziek klinkt dan is er no way dat ze stil blijft zitten, liggen of staan.Gister stond ze mij 3 a 4 seconde los. En niet zomaar los, ze liet los terwijl ze dus aan het dansen was. Daar stond ons meisje met haar luierkontje te schudden op juf roos terwijl ze zich nergens aan vast hield. Ze had het denk ik zelf niet door dat ze losliet. En ik had natuurlijk mijn telefoon aka camera niet bij de hand.Een prachtig gezicht! Ze staat de laatste tijd al vaker heeeeel kort los, maar het lukt nu steeds langer.Dat ze er gister zelfs bij danste zorgde er wel even voor dat ik even 2x moest kijken of ik het wel goed zag. Ze is hiermee duidelijk sneller dan haar grote zus. Die liet rond de 14 maanden steeds vaker los en liep met 16 maanden de eerste stapjes zonder hulp. Ik ben echt benieuwd wanneer dit dametje dat aandurft. We laten ons verrassen, zoals elke dag weer een verrassing is tegenwoordig. Zowel grote zus als zij laten elke dag wel weer iets nieuws zien of horen en ik geniet! Ik geniet want ik weet dat deze tijd/periode niet meer terug komt. Onze kleine meisjes zijn nog klein maar tegelijkertijd worden ze ook al zo groot.Ik kan mij de bevalling van de jongste nog helemaal herinneren. Vanaf het moment dat om 19:45 in de avond van 19 augustus mijn vliezen braken, precies 1 uur later de weeën begonnen en ik om 00:27 op 20 augustus dat kleine mooie meisje al op mijn buik had liggen. Nog geen 5 uur later waren we voor de 2e keer mama en papa. Het ging zo gigantisch snel. En nu zijn we al bijna een jaar verder. Dit jaar ging in verhouding al net zo snel.Hoe dan? Heb ik van elke seconde genoten? Heb ik eruit gehaald wat er in zit? Vragen die ik nu nog niet kan beantwoorden. Maar wat ik moet gaan ervaren in de jaren die komen gaan. Er zal altijd een klein deel van mij zijn die hunkert naar nog een kindje. Hoewel ik besef dat wij met deze 2 meisjes al goud in handen hebben. Beide bevallingen kan ik tot in details herinneren, beide bevallingen kijk ik zo extreem positief op terug. Ondanks het onbekende en de pijn. Ik zou het serieus zo weer doen. Maar het is goed zo. Onze jongste word bijna 1! En er liggen nog meer dan genoeg avonturen voor ons in het verschiet! Jaren vol liefde, geluk, vrolijkheid en heeeeeeeel veel rollen behang! ;-)