Buitenspelen

Een half jaar geleden zijn wij verhuisd van een drie kamer appartement naar een eengezinswoning met tuin in een redelijk kindvriendelijke buurt. "Ideaal voor je kind" hoor ik van alle kanten, "Kan hij lekker buitenspelen!"

Nu is Casper 4,5 jaar en op één na de jongste in de wijk. De meeste kinderen zijn een stuk ouder, en lopen met een gsm rond. Casper speelt met de buurjongens van bijna drie en bijna zes. De "groten" zijn er dan vrijwel nooit bij; logisch want als je 9 of 10 bent, wil je niet meer met een vierjarige spelen. Ik kan me zelf nog goed de ergernis herinneren toen mijn buurvrouw haar peuter bij ons op straat deponeerde toen ik de leeftijd had.

Gelukkig heb ik wel het idee dat mijn zoon goed luistert; na de eerste "foutjes" (hij was de eerste keer dat hij buiten ging spelen met zijn fiets gelijk twee blokken verder gefietst en hij heeft ook wel eens op de straat voor de deur gereden i.p.v. op de stoep te blijven) weet hij nu goed waar hij wel en niet heen mag en houdt zich daar ook aan. Als zijn oudere buurjongen verder fietst, wacht hij of gaat hij alleen terug.

Toch sta ik elke keer doodsangsten uit! Ik kan echt niet rustig gaan zitten als hij buitenspeelt. Ik loop van voordeur naar achterdeur als ze rondjes rijden of sta achter het raam te kijken. Mijn partner is hier een stuk makkelijker in; die heeft zoiets van "Het komt wel goed, schatje!" Maar wat als hij per ongeluk toch op de straat beland en er net een auto aan komt rijden? Of als hij met een vreemde mee gaat? Ik heb hem wel verteld dat hij altijd eerst naar mij moet komen als hij met iemand mee wil gaan o.i.d. maar hij is pas vier en ik weet niet in hoeverre hij zich hier aan zal houden.

Ik vind het voorlopig dus nog maar niets, dat buitenspelen, maar ik wil het mijn kind ook niet verbieden want hij vindt het heerlijk!

Wanneer mocht jouw kind buitenspelen en hoe pakte jij het aan?