4 jaar geleden
Buikgriep. Zoek Dekking!
Het hoort er allemaal bij, maar leuk is het niet. Voor zowel de ouders als de kids in kwestie is buikgriep geen pretje. Waar de ouders vooral druk zijn met verzorgen en tegenhouden, knalt het bij de kids van alle kanten. De landmacht zou onze infanterie in de frontlinie zetten!
Je probeert als ouder het vervelendste voor je kind toch zo 'plezierig' mogelijk te maken. Ze voelen zich verre van fit en dan houden ze ook nog eens niets binnen. Die van ons hadden het vorige week flink te pakken. Had je bij de één net de mosterdexplosie van de rug en uit de broek geschept, gooide de andere een melktsunami over je heen. Het kwam uit alle gaten, vanuit alle hoeken. Ze hadden het er maar zwaar mee, die kleintjes. Niets leek ook te helpen. Het gekke is dat nu blijkt dat we omgeven worden door één en al kinderartsen als ik alle tips en ervaringen moet geloven. Waarschijnlijk doen we zelf niets anders, maar in deze periodes lijkt niets te helpen behalve een dikke knuffel en een paar geruststellende woorden.
De nachten zijn wel het beroerdst, zowel letterlijk als figuurlijk. Een boertje van één van de twee lijkt de functie van een scheepshoorn over te nemen, want je zit direct rechtop in bed omdat er weer een Etna op uitbarsten lijkt te staan. Vol verwachting hoop je dat alle substanties volledig achter de kiezen of binnen het darmkanaal blijven. Schietgebedjes kom je te kort op zulke momenten. Waar het de ene keer met een sisser afloopt, werd ik de volgende keer geroepen of ik toch even wilde helpen. Best raar dat je dochter dan op schoot zit bij een volledig onherkenbaar personage. Wanneer ik 5 minuten later klaar ben met het desinfecteren en restaureren van het menselijk gedaante dat mijn dochter als doelwit had, zie ik dat het toch mijn vrouw is die bedolven was onder een massa zure ingrediënten. En zo werden we elke nacht wel eens verrast door een golf aan onderdelen wat er ooit als voeding is ingegaan.
Nu zijn we een paar dagen verder en lijkt de rust wedergekeerd. De energie bij de dames is terug, ze eten weer normaal en (het belangrijkste) het blijft er (veel langer) in. We hebben alle aanvallen overleefd, we zijn niet gewond geraakt en we hebben dus niemand achter gelaten. De battlefield is verlaten en de victorie is behaald. En nu is het tijd voor papa en mama om hun 'munitie weer bij te laden' en de vracht aan ondergespuugde en onder gescheten kleding en beddengoed kan ook wel een opfrisbeurt gebruiken. De buren willen niet allemaal weten welke 'veldslag' hier heeft plaatsgevonden.
Deze en andere blogs zijn ook te lezen op blogpapaheeg.home.blog en op Facebook via Blogpapa Heeg!
Vroonzz
Geweldig geschreven! Hier 2 weken geleden ook buikvirus bij onze jongste... gelukkig maar 1 nacht en 1 dag gespuugd.. en na 2 dagen weer op de been.. ik vorige week een dag op de wc gezeten.. er ook gelukkig snel vanaf... hopelijk blijft het mijn andere zoon en mijn man bespaard... het is zo'n ellende... en ze zijn dan zo zielig.. je kan er niks aan doen.. is uitzieken...