Buggyboard

Ik was erg enthousiast over mijn buggyboard. Mijn mannetjes hebben een leeftijdsverschil van 2 jaar en ik had er geen zin in om een lang of breed gevaarte door de Londense straten te moeten duwen. Mijn oudste zoontje Rayan kon al aardig goed lopen rond zijn 2e verjaardag, dus het leek ons niet nodig om een dubbele buggy aan te schaffen. In het begin deed ik baby Milan in de babybjorn en kon Rayan lekker in de buggy zitten, want ver lopen was toch nog wel wat te veel gevraagd. Maar na een week of acht, was kleine Milan zo hard gegroeid dat ik het steeds zwaarder begon te vinden om hem rond te sjouwen. Vooral met boodschappen doen was het erg lasting om boodschappen op te bergen met een baby op de buik. Daarom besloot ik om het andersom te doen.

Vanaf dat moment moest Rayan lopen en Milan in de buggy. Daar had Rayan eigenlijk helemaal geen zin in en dat kon ik ook wel weer begrijpen. Daarom was ik erg blij met de buggyboard die ik van mijn ouders kreeg. Rayan vond het ook geweldig omdat hij het een skateboard noemde. Hij kon zo mooi meerijden en meelopen. En de babybjorn hield ik in het opbergvakje van de buggy voor noddgevallen. Want kleine jongetjes worden  nog wel eens moe en dan is het weer handiger om Rayan in de buggy te hebben en Milan te dragen. Korte stukjes kan ik nog wel aan.

Maar toen kwam de dag dat we een wieltje verloren van de buggyboard… Dat was erg vervelend, want door dat ene onderdeel kun je de hele buggyboard niet meer gebruiken. Ik heb de hele weg terug gelopen, maar niks kunnen vinden. Dus hebben we de buggyboard er weer afgeschroefd en nu is Rayan ondertussen ‘big and strong’ genoeg om meer te kunnen lopen.  Ik was erg enthousiast over de buggyboard, maar door dat wieltje hoeft het voor mij niet meer.