Boosheid: hoe werkt dat eigenlijk?

Boos zijn.

Het is een emotie die bij het leven hoort. Net zo ‘gewoon’ als verdriet of blijdschap. Alleen ervaren we boosheid vaak heel anders. Als je kind verdrietig is, voel je dat verdriet mee en ga je bijna automatisch je kind troosten en geruststellen. Als je kind ergens blij van wordt en heel hard lacht, lach jij ook (mee).

Dat herken je denk ik wel.

Boosheid heeft in veel gevallen eigenlijk hetzelfde effect: je kind is boos en ook dan ‘doen’ jouw emoties mee. En voor veel ouders geldt; voordat je eigenlijk goed en wel beseft wat er nou gebeurde, ben jij ook boos. Of op zijn minst geïrriteerd.

Dat we boosheid als een lastige emotie ervaren, heeft vooral te maken met het gedrag wat er vaak bij komt kijken. Boosheid zorgt namelijk voor een enorme toename in je energie, en die moet eruit. De manier waarop die eruit komt ziet er meestal niet zo mooi uit: schreeuwen, slaan, schoppen…… De boosheid maakt eigenlijk altijd dat je in beweging wil komen en als het waren ‘naar voren’ beweegt. Wanneer jouw kind vanuit boosheid zo’n beweging maakt én jij doet dat, omdat jouw boosheid ook aangeraakt wordt, ook….dan knallen jullie -figuurlijk- met de koppen op elkaar. De boosheid krijgt alle ruimte, maar néémt ook zoveel ruimte in jullie gedrag, dat er weinig over is voor iets anders.

Het gedrag van je kind (en van jezelf😉) is misschien ongewenst, maar de emotie en het feit dat die erui moet is dus wel ‘normaal’! Wat je boze kind op zo’n moment éigenlijk nog te leren heeft, en van jou dus nodig heeft, is de boosheid op een verantwoorde manier uiten.

Wat dit zo lastig maakt, is dat we allemaal zijn ‘grootgebracht’ met het idee dat boosheid op zichzelf niet goed is. Over boosheid als emotie hebben we vaak geleerd dat dit niet hoort. Je moet kalm, lief en geduldig zijn, toch? En voor zowel jou als je kind is dat hartstikke ingewikkeld.

Want proberen kalm en geduldig te blijven terwijl je je eigenlijk hartstikke boos voelt, dat is een beetje als met de roze olifant. Als ik nu tegen je zeg “denk níet aan een roze olifant”, waar denk je dan aan?

Precies.

Hoe moet het dan?

Hoe tegenstrijdig het ook klinkt; laat de boosheid er zijn. Door de roze olifant te accepteren. Hij is er immers toch al.

Ga er gewoon eens even vanuit dat de boosheid van je kind terecht is. Met andere woorden: hij/zij heeft een goede reden voor zijn boosheid. Als jij vindt dat de boosheid eigenlijk niet echt terecht is, probeer dan te accepteren, dat de boosheid in de ogen van je kind wél degelijk terecht is. Door de boosheid op deze manier te erkennen, geeft dat al heel veel rust bij jezelf. Het oordeel dat boosheid er niet mag zijn, je kind (en jijzelf) vooral kalm en geduldig moet blijven, kan je dan loslaten en dit geeft juist ruimte voor iets anders.

Daarbij is het goed je te bedenken dat áchter de boosheid best vaak een andere emotie schuil gaat: verdriet, onzekerheid, gevoel van onvermogen….. als je dergelijke gevoelens herkent, helpt het je wellicht om de boosheid sowieso makkelijker te accepteren en begrijpen.

Kan je je voorstellen dat, doordat je op deze manier de boosheid van je kind accepteert, je zelf al minder boos bent/wordt? De acceptatie zorgt namelijk voor een andere energie en beweging: rust en stilstand.

Ik snap heel goed dat dit allemaal heel mooi klinkt maar in de praktijk nog lastig toe te passen is. Je ideeën loslaten en die ‘roze olifant’ aankijken….je weet het wel, maar hoe?!

Ook is dit pas de eerste stap. Want als dit je lukt, dan betekent dat niet dat het schoppen, slaan of schreeuwen ook als sneeuw voor de zon verdwijnt. Daar is wel iets meer voor nodig.

In mijn online minicursus “liefdevol begrenzen van boosheid” Ga ik deze eerste stap concretiseren zodat het ook echt lukt om dit in de praktijk toe te passen. Maar bovendien neem ik nog 2 vervolgstappen met je door, die ook nodig zijn om de boosheid te begrenzen én liefdevol in contact te blijven met je kind.

Hoe fijn is dat?! Ik gun het je echt om dit te leren toepassen. Ook al zijn de boze buien er maar af en toe. Hoeveel zou het je waard zijn als je ook op die momenten er voor je kind kan zijn op een manier die voor jullie beiden zoveel fijner is?

Nu voor slechts € 19,50 (ipv € 24,50) kun je deze online minicursus volgen. 

Ouders die je voor gingen zeggen dit over de workshop:

“Als ik stress heb, raakt dat hen en uiten zij dat ook. Daar stond ik niet zo bij stil. Ik heb nu ook meer berusting dat boosheid er gewoon bij hoort, er mag zijn. En dan ga je er anders tegenaan kijken en blijf je dus sowieso al rustiger. Dat scheelt echt voor mijn kinderen! Het is heel duidelijk wat je vertelt. Heel compleet en op een rustige manier en er is voor iedereen ruimte om zijn verhaal te doen, want de groep is niet te groot.”

“Ik vond het vooral waardevol dat Anke je graag wil helpen om beter te kunnen omgaan met het gedrag d.m.v. een stuk theorie over de hersenen van een kind en door opdrachtjes en oefeningen. Deze pas ik deels toe thuis en dit werkt!”

Meer weten? De informatie en aanmeldlink vind je hier.