Blog 76: zo trots als een pauw!

Vorig jaar oktober heb ik een lijst moeten invullen voor de logopediste van onze zoon. Hij was toen 1 jaar en 10 maanden oud. We maakten ons best wel zorgen om zijn taalgebruik (hij zei nog niet veel, was vaak onverstaanbaar) en we kregen te horen dat hij rond zijn 2e verjaardag minimaal 20 woordjes moest kunnen zeggen. Ik hield hem eens een paar dagen in de gaten en na het invullen van deze lijst bleek dat hij dit NET haalde: 21 woordjes. Zorgwekkend dus. 

Helemaal omdat er in de weken daarna ook niet veel verbetering optrad. Sterker nog, hij kreeg de ene oorontsteking na de andere en stond min of meer stil in zijn (taal)ontwikkeling. Heel frustrerend aangezien onze zoon heel veel wordt voorgelezen, we veel aan hem uitleggen/tegen hem praten en we ook regelmatig met hem rijmen en liedjes zingen. We nemen hem overal mee naar toe en laten hem zoveel mogelijk verschillende ervaringen opdoen (theater, film, speeltuin, enz).

Bovengenoemde logopediste was eigenlijk bij ons voor de verslikproblemen van onze zoon. Dit traject werd kort daarna afgesloten, maar we werden verzocht zijn taalontwikkeling nauwlettend in de gaten te houden. Indien hij rond 2,5 jaar nog niet zoveel verbetering had laten zien, moesten wij weer contact met haar opnemen. Zij zou ons dan doorverwijzen naar één van haar collega's in onze regio, want we waren ondertussen verhuisd.

Vandaag heb ik voor de gein dezelfde lijst nog eens ingevuld. Onze zoon is nu 2 jaar en 3 maanden. Waar hij enkele maanden geleden bijna niets zei, heeft hij nu (na zijn operatie: buisjes) een enorme sprong gemaakt! Dat bleek ook wel uit de lijst: inmiddels zit hij op 95 woorden! (zie foto hierboven) 
Waarschijnlijk zegt hij er momenteel nog meer, maar heb ik die de afgelopen twee à drie dagen even niet (meer) gehoord.

Hoe trots en blij kun je zijn! Uiteraard waren we al enorm trots op ons prachtige mannetje, maar om te zien dat hij het nu zo goed: geweldig! De operatie was wel degelijk nodig en werpt zijn vruchten af.

Afgelopen weekend zat onze kleine bij mij achterop de fiets. Uiteraard gingen wij ook, genietend van het mooie weer, naar de speeltuin. Net zoals zovelen. 
Onderweg kwamen wij langs een sloot waar een meerkoetje een nestje aan het maken was. Ik wees onze zoon erop: 'Kijk, het vogeltje maakt een nest. Daarna legt hij een ei en dan komt er een baby'tje.' Waarop onze zoon antwoordde: 'Mama ook ei'. 
Ik moest ontzettend lachen, waarna onze kleine ook heerlijk mee begon te schateren. Daarna volgde een grappige, kleine discussie waarin ik hem probeerde duidelijk te maken dat Mama wel een baby krijgt, maar geen ei. 'Haha, Mama ei,' was zijn antwoord.

Wat een heerlijk, ondeugend en slim kind! :)