Blog 47: Einde traject preverbale logopedie

In 'blog 8: logopedie voor onze bijna-peuter' heb ik het even kort gehad over onze preverbaal logopediste en waarom wij begeleiding van haar kregen. In deze blog wil ik hier graag wat uitgebreider op terugblikken, nu dit traject officieel ten einde is. 

Onze zoon was 9 maanden oud toen hij zich ineens ernstig verslikte in zijn eigen speeksel. Gewoon op een normale avond thuis, tijdens het spelen. Het was zo ernstig dat hij stopte met ademhalen en wij de ambulance moesten bellen. Gelukkig kregen wij hem zelf weer aan het ademen en mocht hij na een controle in de ambulance gewoon thuis blijven. Maar bij ons zat de schrik er flink in!

De dag erna gingen we naar onze eigen huisarts. Deze gaf aan dat dit wel vaker gebeurde bij kleine kinderen, dat dit niks ernstigs is (er is hier zelfs vaak geen ontoonbare reden voor) en dat het echt niet nog een keer zou gebeuren. Toch waren wij niet gerustgesteld. We gingen op zoek naar hulp, maar nog voordat we deze vonden verslikte onze zoon zich weer. Nog geen 3 weken nadat het voor de eerste keer gebeurde. 

Weer ging ik naar de huisarts, maar deze had geen idee wat we hier aan konden doen. Ik voelde me enorm machteloos. Ik durfde niet meer alleen te zijn met mijn eigen kind. Doodsbang dat hij zich weer zou verslikken en er dit keer in zou blijven. Overdag bracht ik veel tijd door bij mijn ouders, 's avonds was mijn (toen nog) vriend altijd bij me. 
Ik moest noodgedwongen (tijdelijk) stoppen met werken, omdat ik door alle stress enorme hoofdpijnen ontwikkelde. 

Bij de 11 maanden controle van het consultatiebureau opperde de kinderarts om eens met hem preverbale logopedie te proberen. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar greep iedere kans aan om onze zoon verder te kunnen helpen. Onze omgeving reageerde raar: logopedie is toch voor stotteraars? Onze zoon had net zijn eerste woordjes gezegd. 

Toch maakte dit me niks uit, al gauw had ik een intakegesprek bij een logopediste van het consultatiebureau en kort daarna kwam de preverbale logopediste bij ons aan huis. Hier kreeg ik te horen dat de preverbale logopediste speciaal gericht is op leren eten, drinken, slikken en omgaan met kwijlen (zie foto hierboven). Deze eerste afspraak was vlak voor zijn 1e verjaardag, bijna zo'n 3 maanden na zijn eerste verslikking.

Onze zoon bleek een slechte mondmotoriek te hebben. Vandaar dat hij ook nog steeds geen koekjes of brood kon eten. We zetten een traject in zodat onze zoon dit zou leren en toen hij 13 maanden oud was, at hij een broodje zonder zich al te vaak te verslikken. Langzaamaan ging dit steeds beter. De preverbaal logopediste bleef eerst 1x in de 2 weken, later 1x in de maand en weer later 1x per 2,5 maand op controle komen. 

Rond zijn tweede verjaardag was het verslikken nagenoeg verdwenen, maar begon ik me zorgen te maken om zijn spraak. Onze zoon zei nog niet steeds zoveel woordjes (zie mijn blog: logopedie voor onze bijna-peuter). 
Daarom beloofde onze preverbale logopediste nog een keer terug te komen NA zijn tweede verjaardag om te evalueren hoe zijn spraak dan zou zijn. 

Inmiddels zegt onze man steeds meer woordjes (na). Hij is dan ook redelijk goed verstaanbaar. Hij weet inmiddels dondersgoed duidelijk te maken dat hij Piet Piraat (iraat) ontzettend leuk vindt en ook Bumba (mba) is favoriet. Daarnaast zegt hij meer namen en geluiden van dieren (na). Er zit dus duidelijke ontwikkeling in!

Helaas hebben de twee oorontstekingen die hij in de kerstvakantie en nu heeft (gehad) wel even zijn spraakontwikkeling wat geremd. Een oorontsteking vervormt immers geluiden en stemmen, waardoor het voor onze zoon wat moeilijker is goed te horen. Gelukkig houden we dit goed in de gaten. 

Ook gaat onze zoon nu naar de peuterspeelzaal, waar hij ook veel nieuwe dingen leert. Ook met betrekking tot spraak. 
De afspraak met onze preverbaal logopediste is dan ook hem lekker zijn gang te laten gaan tot hij 2,5 jaar oud is. Mochten wij ons dan nog steeds zorgen maken over zijn spraak, dan kunnen we ons via het consultatiebureau weer aanmelden voor 'gewone' logopedie. 

Hopelijk heeft onze kleine man dit niet nodig en maakt hij binnenkort wat sprongetjes in zijn taal. Motorisch is hij namelijk al wel heel sterk!
Wel zijn we ontzettend gelukkig met de hulp die we hebben gekregen van onze preverbaal logopediste! Zij is echt een geschenk uit de hemel en heeft bij ons heel wat zorgen en paniek weg weten te nemen.. Daarvoor zijn we haar eeuwig dankbaar, er zijn geen woorden die dat goed kunnen uitdrukken.