Bijziend, verziend, kippig??

Van de week stond ik bij onze grootste vriend in de klas, ze moesten bij binnenkomst gelijk hun taak gaan doen en bladzijde 48 uit het rekenboek, meldde het digibord namens de juf. 

Terwijl ik gadesloeg hoe hij zijn spulletjes pakte, stond hij op en liep naar het bord, las wat er stond en liep terug. Mijn hart sloeg gelijk een stukje over. Dus vroeg ik aan hem of hij het soms niet kon lezen. Maar slim als hij is, draaide hij er wat omheen en zei dat hij het nummer van de bladzijde nog even goed wilde bekijken. Toch vertrouwde ik het niet maar het verdween weer even naar de achtergrond. 

Tot vanmorgen, toen hij voor de zoveelste keer met zijn neus ongeveer in de tv zat en ik bedacht dat hij misschien toch niet zo goed kan zien. Gevraagd of hij een tekst aan de muur kon lezen, maar dit lukte niet. Slik! Ja jongen, dan gaan we toch maar even je ogen laten doormeten zeiden we. Nou.... het huis was te klein want een bril staat mij niet en straks word ik nog gepest en uitgelachen! Lullen als Brugman had geen effect, hij was intens boos en verdrietig. Daarna moest hij naar scouting en gelukkig vergat hij het weer. Maar mama niet, dus ogentestjes gedownload en alvast de proef op de som genomen met middelste dropke. Die heeft geloof ik het zicht van een havik, binnen een nanoseconde wist hij alles feilloos aan te wijzen. Jongste moppie ook meegedaan en die ging ook lekker. Braaf de handjes voor de ogen, je kent het wel. Zoals het hoort, totdat ze het op het consultatiebureau moeten doen en het vertikken waardoor je gelijk weer bij de oogarts terecht komt. Die altijd weer zegt dat je een kleine clown hebt want de oogjes zijn tiptop in orde. Bedankt weer hè peuter!

Toen was grote boef aan de beurt bij thuiskomst..... een hond was een auto, een kerk een laars, een zwaan een sleutel enzovoort enzovoort. Tja, het moge duidelijk zijn, dat kan niet goed zijn. 

Dus gaan we maandag maar bellen voor een verwijzing naar de oogarts. Stiekem hoop ik dat ie nu ook zegt dat we een clown hebben en alles in orde is. Maar ondertussen heb ik de stoerste kinderbrillen al bekeken op internet. Beter goed voorbereid zullen we maar zeggen. 

Gezien de wachttijd bij de oogarts kunnen we nog wel een maand of twee wennen aan het idee, en proberen hem over zijn aversie tegen een bril heen te helpen. 

Na wat passessies met oude brillen van ons was hij al wat milder gestemd, die stonden hem namelijk best guitig. En dat stemt mij dan weer hoopvol.

Op naar het volgende avontuur, van de KNO arts met nummer twee en drie, naadloos door naar de oogarts met nummer één. We gaan het weer beleven.