11 jaar geleden
Belemmert mijn angst mijn kind in zijn ontwikkeling?
'Mam, mag ik alleen naar school fietsen?' vraagt mijn zoon.' Ik durf mijn zoon niet los te laten. Belemmert mijn angst hem tot ontwikkeling?
'Mama, mag ik vandaag alleen op de fiets naar school?' vraagt mijn 10-jarige zoon Tom. 'Ik ben nu toch al groot genoeg en kijk echt heel goed uit. Al mijn vriendjes mogen ook alleen gaan"
Mijn angst belemmert mijn kind
Ach lieverd, ik wil je die vrijheid wel geven, maar ik durf het nog steeds niet aan om je los te laten. Je bent al een hele kerel, zelfverzekerd en heel zelfstandig en ik weet dat je het best aankunt. Maar diep in mijn hart blijf je altijd dat kleine manneke, die hand in hand met mij het schoolplein oploopt en met een dikke kus en knuffel afscheid neemt in de klas.
Als ik de route naar school in gedachten neem, zie ik de auto's en vrachtwagens al voorbij denderen en trekken de rillingen over mijn rug. Jij bent dan misschien wel voorzichtig, maar zijn zij dat ook? Ik ben doodsbang om je alleen te laten gaan, want ik moet er niet aan denken wat er onderweg allemaal mis kan gaan.
Als verpleegkundige heb ik al zoveel kinderen het ziekenhuis binnen zien komen die geschept waren door een auto, terwijl ze naar school fietsten... En dat wil ik met jou nooit meemaken!
Scherm ik jou teveel af door mijn angst? Wanneer zal het goed gaan voelen om je 'los' te laten en meer zelfstandig te laten worden? Moet ik mijn eigen angstgevoelens gaan negeren om jouw ontwikkeling tot een zelfbewust en zelfstandig mens niet in de weg te staan?
Als ik het je uitleg, zeg je me dat je het begrijpt en dat het goed is, maar ik zie in je ogen keer op keer de teleurstelling. En dat doet me veel verdriet. Maar ik weet nog even niet hoe ik dit moet oplossen.......
Ria
mamajenny
Het is eng om de stap te zetten helemaal met bijzondere kinderen.onze zoon heeft ADHD en wilde ook zo graag met zijn klasgenoten naar school fietsen. ik zag ook allemaal rampen gebeuren. toch heb ik hem op een dag laten gaan. ik heb aan de buurvrouw gevraagd of zij een paar x achter hem aan wilde rijden(dat wist hij niet) en die zei dat hij keurig fietste. hij word in juni 10 en fiets nu af en toe zelfs naar oma toe. wij wonen in Gelderland ik kan me voorstellen dat je dit in de Grote steden minder snel doet. fiets hij inmiddels al zelf naar school?
Anoniem
wat nahsuusje zegt komt ook in mij op, fiets het drukste stuk mee en laat hem het laatste stukje zelf gaan, gaande weg de tijd ga je telkens wat eerder zelf weer terug. Zo gaat het geleidelijk aan maar geef je wel aan dat je je zoon vertrouwd. Je kunt hem ook een stuk nakijken om te zien of hij echt goed uitkijkt. Hij zal het toch een keertje moeten leren.
Anoniem
Misschien een optie om een deel van de weg zelf te laten fietsen? Soort van compromis? snap dat je het lastig vindt als je het tegendeel zo vaak tegenkomt in je werk.