babytijd is over..

Ons kleine meisje is eigenlijk al helemaal geen klein meisje meer.. 1 juni word ze al 2!! Ik schrik als ik vorige week ga winkelen, ja ze heeft nu toch echt maat 92 nodig, dan zijn de baby kleertjes toch echt voorbij.. Moet er aan wennen, meer dan dat ik ooit verwacht had, mijn kleine meisje wordt groot, en eigenlijk blijft het nog steeds mijn grote baby..

Ik denk dat het komt door de zorgen die ik om haar heb (gehad). Ze heeft het heel moeilijk gehad vanaf haar geboorte. Steeds waren er dingen anders dan bij ander kindjes, kleine afwijkingen, maar ze waren er wel, zo kon ze bv. pas na 10 weken met veel moeite een voeding uit een fles drinken, lachte ze pas voor het eerst met 15 weken enz. enz. Haar ontwikkeling ging wat langzamer en ze liep toen ze 10 maanden was 3 maanden achter. Ze lag vaak in het ziekenhuis, maar het werd niet duidelijk wat er aan de hand was. Uiteindelijk overgegaan naar een ander ziekenhuis, maar ook daar was het niet meteen duidelijk.

Eindelijk toen ze 1 jaar en 3 maanden was is er een oorzaak gevonden..  Op een morgen lag ze in coma in haar bedje en wat bleek ze had een hele lage bloedsuiker. Sindsdien zijn we met haar in het WKZ is er van alles onderzocht en is er een soort van duidelijkheid gekomen, wat inhoud dat ze niet precies weten waar het vandaan komt, ze er misschien wel overheen kan groeien in de puberteit, en ze nog veel onderzoeken zal moeten ondergaan als ze groter word.

Sinds we dit weten moeten we haar 's nachts bijvoeden, en hebben we een heel ander kindje. Ze is vrolijk, ondeugend, erg grappig en een van de liefste meisjes van de wereld!!

Haar ontwikkeling gaat nog steeds niet helemaal zoals het hoort, ze is nu 22 maanden en kan nog niet los staan of lopen.. En dat blijkt voor mij een enorm punt te zijn.. Ze weegt ruim 13 kilo en is dus zwaar om steeds te moeten tillen.. Zeker omdat ze ook wat hypermobiel is en haar lichaampje alle kanten op slingert als je haar optilt. Wat ze zelf enom geestig vind trouwens, het is net zo'n slangetje..

Alle kindjes om haar heen die jonger zijn gaan haar nu voorbij, ook omdat ze met haar geestelijke ontwikkeling langzamer lijkt te gaan.. Dan is het soms lastig, dan slaat de twijfel toe, gaat ze het wel leren, hoe moet dat in de zomer, dan wil ze graag buiten spelen, maar dat lukt niet.. Haar grote zus van 4 speelt veel buiten en Lise staat dan in de box te huilen.. Toen dacht ik, dat moet over zijn, naar de winkel, een rode overall gekocht, laarsjes aan en heb haar gewoon op de stoep gezet toen ik de was ging ophangen, ze kroop vrolijk in het rond. Ik moest even naar binnen bij het eten kijken. Ik hoor haar nog brabbelen en loop snel terug naar buiten.. Verbaasd kijk ik om me heen, en zeg Lise waar ben je? Bom zegt ze, bom, ik kijken zit mevrouw helemaal achter in het speelhuisje, helemaal vies, maar met een hele grote lach op haar gezicht en als ik vraag: "wat ben jij nou aan het doen?" Schatert ze het uit van het lachten.....

Ja, mijn grote baby is geen baby meer, het word een echte dame, en al kan ze niet alles wat andere kindjes van haar leeftijd wel kunnen, het is een heerlijk vrolijk maar ook eigenwijs dametje, ze komt er ook wel!!

En nu is het 02.00u en ga ik haar nachtvoeding maken, een lekkere fles pap, haal ik haar slapend uit haar bedje, drinkt ze slapend haar flesje leeg in mijn armen en is het nog heel even stiekem mijn grote baby..