Aquaswing en schatzoeken

Aquaswing

“Mag ik meedoen met Aquaswing?” vraagt Dunya hoopvol. Op dit park is alleen een buitenzwembad en ik was al blij dat ik niet hoef te zwemmen. “Natuurlijk!” zeg ik meteen. Zij liever dan ik, maar dat moet ze zelf weten. “Onder de acht jaar met begeleiding” leest ze voor. Oef, daar had ik ook even niet aan gedacht voordat ik ja zei, maar gelukkig kom ik hier ook goed weg. Ze is tenslotte al acht, bijna negen en ook heeft ze natuurlijk haar zwem ABC allang gehaald. “Je komt toch wel kijken?” vraagt ze voor de zekerheid. “Natuurlijk!” beloof ik. Eenmaal neergeploft op een stoel bij het zwembad, blijkt ze ook opa en oma opgetrommeld te hebben. De activiteit begint wat later. Dan mogen ze baantjes zwemmen op muziek en degene die als laatste aankomt moet op de kant gaan zitten. Daar zit Dunya natuurlijk al snel te bibberen op de kant. In haar natte badpak in de koude wind. Ik frons even. Dat lijkt me niet zo handig. Dat vindt ze zelf ook zie ik, want al snel springt ze weer in het water. Daarna volgt er nog een soortgelijk spel met een bal en dat was het. Dunya komt verkleumd uit het water naar me toe. Ze vond het helemaal geweldig maar is zo koud geworden. Gelukkig heb ik haar teddyvest meegenomen en als ik haar heb afgedroogd en ze een jurkje aan heeft trek ik haar dat snel aan. Daar is ze erg blij mee. “Toch geen slecht idee van mij hè?” lach ik. Ze schudt klappertandend haar hoofd.

Schat zoeken

In het huisje snel haar badpak uit en warme kleren aan. We hebben afgesproken met een oud-collega van mij op het Nijntje-aan-zee-pleintje. Supergezellig natuurlijk. We gaan wat eten en daarna naar het strand. Daar kan Dunya zich heerlijk uitleven. We kopen een schep en een emmer en Dunya geniet. Ze gaat schat zoeken terwijl wij bijpraten over werk, leerlingen, oud-collega’s, enzovoort. Over hoe dingen soms veranderen, over hoe wij onze samenwerking hebben beleefd. Als we vragen of ze al iets gevonden heeft zegt Dunya dat ze heel veel goudstukken opgegraven heeft. “Daar kun je dan heel vaak van op de trampoline” zeg ik blij. De trampoline op het park kost één euro per zes minuten. Omdat we met zoveel mensen op vakantie zijn is er altijd wel iemand die haar een euro geeft. Hoeveel betaal je wel niet voor een huisje? En dan is zo’n trampoline in een mini speeltuintje ook niet eens gratis! De eerste keer zijn er twee jongens van een jaar of tien aan het voetballen op de trampolines. Als ze eraf gaan om de bal te zoeken, gaat Dunya de trap op. “Dat zou ik maar niet doen, want wij zijn hier aan het spelen!” zegt één van de jongens. Ik verwacht dat Dunya schrikt of aarzelt, maar het tegendeel is waar. “Dat zou ik maar niet doen als ik jou was, want daar is de trampoline niet voor bedoeld!” We gooien een munt in het apparaat en Dunya kan springen. De jongens gaan aan de kant zitten kijken, enigszins overdonderd door haar reactie.

Kinderactiviteiten

Wat wel positief is: de kinderactivteiten zijn gratis. Toen we jaren geleden op Texel waren betaalden we ons blauw aan de activiteiten. In Putten is dat trouwens niet anders. Ik vul daarom ook altijd in op het evaluatieformulier dat de activiteiten gratis moeten zijn, gezien het kapitale bedrag dat we betalen om een week te mogen logeren. Vorig zomer betaalden we vijf euro voor een kinderbingo die binnen een half uur afgelopen was en die niet goed was georganiseerd. Opeens stond er een groep kinderen bij de tafel die allemaal tegelijk een volle kaart hadden. De beloofde hoofdprijs werd ingetrokken, de kinderen mochten een klein prijsje uitzoeken. Een sleutelhanger bijvoorbeeld, terwijl Dunya die mooie pop graag wilde hebben. Nou vond ik wel dat ze gewoon tegen haar verlies moest kunnen, of in elk geval dat dit een goeie manier was om dat te leren, maar helemaal eerlijk ging het niet. En bovendien, voor zoveel geld verwacht je een top-activiteit. “Gaan we nog een keer naar Koos Konijn op Texel?” vraagt Dunya op een gegeven moment. “Misschien wel!” zeg ik. Was best leuk daar, maar wel wat moeilijker met openbaar vervoer. Dat vind ik het lastige aan vakantie, dat we zoveel bagage mee moeten slepen in de trein en in de bus. En vaak op de terugweg ook nog eens extra spullen. Valt niet mee. Vorig jaar heb ik allerlei boodschappen in het huisje achtergelaten. Het spijt me, maar die aardappels kan ik niet meenemen in de trein. Dit jaar maar eens goed nadenken van te voren wat we meenemen en wat voor boodschappen we halen. 

Trampoline

Dunya legt uit dat de goudstukken over de datum zijn en niet meer bruikbaar voor de trampoline. Dat is nou jammer. Er volgt een heel fantasieverhaal over een klein muntje dat ze nog wel kan gebruiken en dan gaat ze weer door met schatgraven. Ze schept en schept. Dan vind ik het wel tijd worden om terug te lopen. Zwemmen en daarna zeelucht maakt hongerig en slaperig. Voordat ze instort wil ik graag terug zijn, anders wordt het voor mij ook een zware tocht. Dus nog een extra knuffel als afscheid en de belofte dat we dit elke vakantie doen. Hartstikke gezellig weer. Als we terugkomen op het park zien we dat de mini-disco gaat beginnen. "Ga jij maar dansen, dan zie ik je zo wel bij opa en oma" zeg ik. 

Koos Konijn

De volgende ochtend is het tijd om alles in te pakken en op te ruimen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Ook Dunya zit vol emotie omdat het afscheid van Koos Konijn haar weer erg zwaar valt. Om haar een beetje te troosten krijgt ze een Koos Konijn knuffel van me en die houdt ze dichtbij zich. Na de laatste keer dansen met Koos, gaat ze nog een knuffel geven en in tranen loopt ze met me mee. Ik vraag of ze nog iemand gedag wil zeggen van het animatieteam, maar daar heeft ze niet zoveel mee. Ze wil wel nog een keer op de trampoline. Ze doet haar hand open en laat de euro zien die ik haar gegeven had. “Ben je nog niet geweest? Dat zou je toch doen voor het dansen?” vraag ik verbaasd. “Ja, maar ze waren al bijna begonnen!” huilt Dunya. Ik app dat we over zes minuten komen, omdat Dunya eerst haar verdriet er even uit moet springen. Eenmaal onderweg is het over. Thuis komen de tranen nog wel een keer. “Als ik mijn Koos-knuffel zie dan moet ik weer denken aan Roompot” snikt ze. Ik vraag of hij even uit beeld moet en dat lijkt haar wel het beste. Maar even later moet hij toch bij haar liggen als ze naar bed gaat. De volgende dag praat ze voluit over de leuke dingen die ze heeft gedaan. Het verdriet is voorbij. We zijn ook wel erg blij dat we weer lekker thuis zijn met z'n tweetjes en dat we alle knuffels terugzien die we het hele weekend hebben gemist!

Zomervakantie

Nu kijken we uit naar de Zomervakantie. Nog een flinke laatste ruk en dan zijn we weer een poosje vrij. Heerlijk! Wat gaan we genieten. Maar eerst nog maar even genieten van Dunya’s tijd in groep vijf. Die is al bijna voorbij. Ik ben er nog maar net aan gewend. Straks is ze groep zes, waar blijft de tijd! Het is nog niet zover, laten we blij zijn dat de Zomervakantie nog niet heel dichtbij is. Ze gaat nog wel wat dingen leren en beleven dit schooljaar. Eerst nog een weekje Meivakantie, maar die is echt zo om. Gelukkig komen we volgende week weer in het gewone ritme en kunnen we dan lekker uitrusten. Deze week zit zo vol, er is geen gaatje meer voor andere dingen. Natuurlijk wel allemaal erg leuke afspraken. Die geven ook weer energie. 

 

• Bonus aanbiedingen bij AH »
• Kinderkleding outlet bij Zalando »
• 44% korting op Name-It »
• 70% korting bij Westwing »