Appels en peren

We hebben hier in huis een bepaalde gewoonte. Er zijn van die dagen dat ik slechts één of twee fruitsoorten in huis heb. Dan eten we gewoon fruit. Hoe saai. Of zet ik een bakje met allemaal stukjes sinaasappel en een bakje met allemaal stukjes banaan neer en mogen ze ervan blijven eten terwijl ik een liedje zing; stopt het liedje, dan moeten ze ruilen van bakje. En nee, daardoor gaan ze niet ineens zitten schrokken, althans dat gebeurt hier niet. Maar andere keren hebben we wel vijf soorten ofzo en als de kinderen dat merken, dan komt zoonlief (als hij tenminste niet op school zit) naar me toe van 'mam, gaan we weer het fruitspelletje doen?' Natuurlijk! Ik pak dan vijf plastic bakjes en vul die met vijf verschillende fruitsoorten. Op papiertjes die bij de bakjes liggen staan de nummers 1 tot en met 5. Om de beurt mogen ze dan met een dobbelsteen gooien en een stukje fruit uit het bakje halen met het corresponderende nummer. Als er 6 wordt gegooid, zo klef zijn we wel ;-), is het 'kusje van mama' en zelf kiezen. In de loop der tijd zijn er allerlei varianten op gekomen. Soms gooi ik er een ronde 'maak het liedje af' tussendoor om een stukje fruit naar keuze te verdienen of gaan we een rondje geblinddoekt proeven (ze weten toch dat ze alles lekker vinden, dus is het niet eng). Om ze aan het eten te krijgen hoef ik het niet te doen, maar ik vind het zo gezellig (de kinderen ook hoor). Het liedje dat de jongste voor de zomervakantie op de peuterspeelzaal leered bij thema Fruit is ook wel enorm blijven hangen trouwens, we zingen het nog steeds vaak, al zijn ze beide momenteel in een fase waarin alles juist wel in je oren moet worden gestopt (zogenaamd dan) en alleen een synoniem voor je achterste nog schijnt te rijmen op mond (zucht ;-)) Mocht je het leuk vinden om het liedje te bekijken/beluisteren: http://www.youtube.com/watch?v=BYG_bhO5uv0