7 jaar geleden
andermans kind corrigeren, ja of nee?
Spreek jij andermans kind aan op zijn of haar gedrag als ouders dit noet doen of niet in de buurt zijn? is dit geoorloofd of niet?
Niet om te zeuren, maar een oprechte vraag, spreken jullie elkaars kinderen aan op zijn of haar gedrag als er grenzen overschreden worden?
Ik merk dat de meningen nog al verschillen.. Sommige ouders zijn heel relaxt en open minded, bedanken voor het opletten oid, anderen waarderen dit op zijn zachtst gezegd niet.
Recente voorbeelden; kind van 5 duwt kind van 2 (de mijne!) voorover van de glijbaan!! Hier reageer ik dus op! Ouders doen dit Nl niet..
Voorbeeld in de Bubbeljungle (poosje terug) kinderen van een jaar of 4 bestormen de babyhoek en gooien en springen wild in het rond, rond de kleine baby's.. Ik geef aan dat dit een plekje speciaal voor de allerkleinste is en geef aan dat ze verder overal kunnen spelen, behalve hier.. "Waar bemoei je je mee, je bent m'n moeder niet!" parrrrdon!?
Kind van 3 ramt op het strand met een speelgoed gieter op t hoofd van zoonlief van 2, zoonlief roept, niette doen, au!! Kind gaat door, ik zoek de ogen van moeder op, ze ziet het en reageert niet... Ik dus wel... En er volgt totaaaaal geen reactie...
Bij mij in de straat spraken alle moeders alle kinderen aan "it takes a village to raise a child" toch? Er was een soort buurt-waak systeem, werkte prima en was reuzegezellig onderling...
Echter merk ik nu, dat dat ouders zich persoonlijk aangevallen voelen en zelfs boos worden als ik hun kind verzoek zich vriendelijk te gedragen... Terwijl ze zelf niet opletten, aan het fiedelen zijn op de telefoon of whatever... Van vrienden hoor ik zelf verhalen over andere ouders die agressief worden!!
Hoe denken jullie hierover?!
Loeser
Toevallig heb ik laatst een ander kind gecorrigeerd (bij het consultatiebureau notabene...). Mijn dochtertje van toen 7 maanden lag rustig op haar rug op een aankleedkussen op tafel rond te kijken, toen een jochie van anderhalf/twee jaar naar haar toe kroop over de tafels heen en haar uit het niets in haar gezicht sloeg. Zijn moeder was achter haar dochtertje aan dat steeds ' ontsnapte'. Jochie wilde gewoon doorgaan met slaan, dus heb ik zijn geheven arm gepakt en gezegd dat hij moest stoppen. Moeder hoorde dat en kwam naar ons toe en sprak vervolgens zelf ook haar zoon aan. Ik hoop ook dat andere mensen mijn dochter zouden corrigeren als de situatie omgedraaid zou zijn!
Bebebeer
Hi zyra, dat lijkt me inderdaad ook een ongemakkelijke situatie- dat anderen bij jou thuis je kind corrigeren om iets kleins lijkt me niet tof.. Ongeacht de leeftijd... :/ mheb je het er dan ook over met die moeders? Ik merk dat overleggen over elkaars opvoedstijlen echt een gevoelig punt is
zyradesign
Als ik er niet bij ben en mijn kinderen doen iets, dan vind ik het terecht dat een andere ouder hen corrigeert en dit ook aangeeft aan me indien mogelijk. Als ze iets verkeerds doen waar ik bij ben, reageer ik zelf meteen erop. Ik ben geen moeder van " ik stond erbij en keek erna". Maar waar ik me wel aan irriteer is dat de jongvolwassenen van tegenwoordig (rond de 20 jaar) mijn kinderen corrigeren voor iets waar ik vind dat ze niet gecorrigeerd hoeven te worden en waar ik bijzit en in mijn huis. Dan denk ik ook van: ik heb gekozen voor een bepaalde opvoeding en niet jullie. Als je er niet mee eens bent, kom je maar niet.
Bebebeer
hi, @ isa ik zou willen dat dat het nodig zou zijn om andermans kind te corrigeren. maar zo als je in mijn voorbeelden las, reageren sommige ouders gewoon niet terwijl ze wel kijken en niet ingrijpen en mijn kind pijn doen. Mijn manier is dan om er bij te gaan zitten en uit te leggen wat het doet, namelijk pijn doen en dat dat niet leuk is en niet mag. Niks ingrijpends, nooit fysiek, vooral uitlegen. Soms doe ik het indirect, " Noen, ik zie dat hij jouw pijn doet, dat is niet leuk en dat mag niet" Maar het komt helaas maar al te vaak voor dat er geen ouder te bekennen is!! ;/