And the award goes to...

Zo had ik laatst een woordenwisseling waarin de weg werd geblokkeerd en ik er graag door wilde. Ik ben niet grof in de mond en was tot mijn verbazing aardig rustig. Tot op de dag van vandaag kan ik nogsteeds niet begrijpen wat respectloos (want dat ben je schijnbaar als je op de openbare weg rijd) met ik wil er graag door en u blokkeert de weg te maken heeft. Maar dat is een andere discussie...

Op een gegeven moment zagen zij dat mijn dochter in de auto zat, dat was het moment waarop zij erin betrokken werd. Mijn dochter is 5, geniet volop van het leven en straalt elke dag. De woorden "Je bent geen goed voorbeeld voor je kind" en "Wat moet je kind wel niet denken?" rolden moeiteloos uit hun mond. Bedenk wel even dat ik niet grof ben en zij continue aan het schelden waren en het woord respectloos gebruikten alsof ze het moesten zeggen voordat ze adem mochten halen, waar een aantal 10-12 jarige jongetjes bij stonden. Afin, de conclusie van dit akkefietje is dus dat het normaal is om de weg voor anderen te blokkeren als je aan het verhuizen bent  en het is respectloos om erdoor te willen en dan ben je geen goed voorbeeld voor je kind. Klinkt heel logisch. Het enigste wat mijn dochter erover zei was "de meneer was boos".

Ik blijf het bijzonder vinden dat buitenstaanders dit zomaar durven te zeggen zonder dat ze ook maar enig idee hebben wie of wat ik ben. Het is heel makkelijk om een liefhebbende moeder te pakken op haar zwakke punt, ja voor mij is dat ook mijn kind. Ik hoor het in mijn omgeving wel vaker "Zij is geen goed voorbeeld voor haar kind", maar hoe weten mensen dat? Kunnen ze dat zien aan haar haren, ogen, mond, neus? Alles gebaseerd op één moment....

Gelukkig weet ik wie het zeggen en dat zij geen enkele weet hebben van hoe ik in elkaar steek. En voor alle anderen die deze woorden wel eens horen, dit zegt meer over degene die het zegt dan over jou!

En nu ga ik doen wat echt belangrijk is, mijn dochter helemaal plat knuffelen...