Als ze het maar eens zei...

Positief zijn, belonen, boekjes erover voorlezen, het klinkt allemaal wel makkelijk, maar soms word ik er wel moe van. Elke dag produceert mijn dochter wel een plasje op het potje, maar zelf zal ze niks zeggen. Hoe vaak ik het ook tegen haar zeg, ze begrijpt het best, maar op het moment supreme dat ze iets voelt aankomen zegt ze niets, laat ze niets merken en prompt zijn we weer te laat. Ze wil wel een grote meid zijn, zegt ze zelf, maar aan de andere kant lijkt ze er niet zoveel moeite voor te willen doen.

Hoe is dat bij jullie kinderen? (het lijkt wel alsof het bij alle kinderen redelijk makkelijk gaat, behalve bij de onze, of ik hoor en lees toevallig net de verkeerde verhalen ;-))

Ik weet dat het ook wel een kwestie van geduld hebben is, maar bij m'n zoontje heeft het ook zo'n tijd geduurd (hij was eigenlijk pas net voordat hij naar de basisschool ging volledig zindelijk, zowel 's nachts als overdag, daar heb ik ook wel even over in de rats gezeten, maar dat ging uiteindelijk super) en ik had wel een hoopje dat het bij meisjes toch sneller ging, omdat je dat vaak leest. Heeft iemand dé briljante tip, dan houd ik me aanbevolen!