Als hij moe is roept hij mamamamamaaaa

Op de achterbank van de auto klinkt het zielig mamamamamamaaaaa. Ja lieverd, we zijn er bíjna! zeg ik. Maar hij snapt nog niet wat bijna is.

Wat bedoelt hij nou? Wat wil hij nou? Met zijn vijftien maanden laat hij wel weten dat er iets is. Maar hoe moet ik dan weten wát er is? Als hij blij en vrolijk is kletst hij gezellig 'papa papa tatietieietsjjaaajadieda'. Is hij het zat dat klinkt het hele zielig 'mamamamamamamaaaaa'. Maar ja wat wil hij dan?

Ik moet even naar het toilet en vanachter de kamerdeur klinkt het alweer. Ik heb hem net al peertjes gegeven die overal belandden behalve in zijn maag. Geen honger dus. Uit zijn beker dronk hij drie slokken voordat hij hem weggooide. Mmm, ik proef hier frustratie. Spelen dan? Samen even op het kleed is leuk, de nieuwe loopauto is interessant. Maar zodra ik opsta begint het gezang weer 'mamamamamamaaa'. Even checken, maar er zit niks in zijn luier. Dan gaan we het bedje maar proberen. Het is kwart over 4 en hij is nog maar 2 uur wakker, zou hij echt moe zijn? Ik vraag het hem maar krijg geen antwoord. Bij het slaapzak aantrekken krijg ik nog geen commentaar. Ook zijn rolluik gaat zonder tegensputteren naar beneden. Speentje en doekje mee, in bed leggen. Hij protesteert niet!

Zachtjes loop ik de kamer uit naar beneden. Hij slaapt nog niet, hoor ik door de babyfoon, maar hij ligt lekker te kletsen 'papapapaapapaaa ja ja, tadiedata'. Misschien had hij gewoon even behoefte aan rust? Als is het maar 10 minuten, heb ik ook even rust.