10 jaar geleden
Alles uitleggen wat we gaan doen
Tot in detail moet ik Lucas vertellen wat we gaan doen.
Nu een blog over één kind, Lucas.
Toen Lucas als een kleine baby van 1350 gram te wereld kwam, ging het met hem meteen goed. Het was een sterke knul, die het heerlijk vond om onder de lamp te liggen ( tegen de geelzucht) en zelf aangaf geen extra zuurstof nodig te hebben ( hij haalde de flowsnor altijd weg bij zijn neus. Samen met zijn zus mocht hij met 8 weken naar huis.
Zo relaxt als hij in het ziekenhuis was, zo gestrest was hij thuis. Er was maar een plekje goed en dat was zijn bed. Vaak sliep hij niet eens, maar was hij gewoon aan het liggen en rondkijken. Zijn grove motoriek ging maar moeizaam vooruit. Toen hij elf maanden oud was, kon hij zijn hoofd op tillen en een beetje op zijn zij draaien. Doordat hij ook scheel keek, werden we door de kinderarts verwezen naar de oogarts.
Bij de oogarts werd er gezegd dat hij alleen maar scheel leek, doordat zijn neusbrug zo breed is. Tijdens de meting bleek dat hij wel een grote afwijking had. +9 en +9,5. Dat verklaarde een hoop voor mij. Zijn jonge leeftijd en zijn goede stand van zijn ogen zorgde ervoor dat hij nog geen bril hoefde
Met 14 maanden weer controle. Nu samen met zijn zus, aangezien heet erfelijk of door vroeggeboorte ontstaan kon zijn. Ilse keek inmiddels behoorlijk scheel en moest een bril. Lucas keek nog steeds niet scheel en hoefde eigenlijk geen bril, maar in verband met zijn achterstand toch besloten een bril voor hem te halen.
Een maand later een bril en na een wenperiode ging dit mannetje veranderen. Het werd een vrolijke dreumes, die echt heerlijk kan schaterlachen. Hij kreeg steeds meer plezier in alles. Hij was trots op de grote stappen die hij maakte.
Inmiddels dus een peuter, die nog steeds heel vrolijk kan zijn. Kán zijn ja, want hij is soms behoorlijk van slag. Mijn kinderen vertel ik vaak wat we de dag gaan doen, zodat ze voorbereid zijn. Iets wat ze wel waarderen, maar voor Lucas moet ik dat wel in de kleinste details vertellen. 2 voorbeelden:
We gaan naar een vriendin en haar kinderen. Ik vertel het mijn kinderen dat we na het ontbijt weg gaan en naar wie. Uiteindelijk gaan we naar buiten naar de auto. Lucas in tranen omdat ik vergeten was om te vertellen dat we met de auto weggaan.
We gaan naar mijn schoonzus. Ik vertel het aan mijn kinderen en dat mijn neefje en nichtje daar ook zijn en we hun een verjaardagscadeautje gaan geven. Dit keer wel verteld dat we met de auto gingen. Het ging hartstikke goed, totdat mijn broer thuis kwam. Nu niet in tranen, maar wl duidelijk van slag.
Zo zijn er meer voorbeelden te noemen. Dingen die normaal gaan hoef ik niet te noemen, maar als ze anders gaan als anders, moet ik het echt vertellen.
Waarom ik dit schrijf? Steeds vaker vraag ik me af of er niet iets meer bij Lucas speelt? Iets wat er in zijn babytijd er ook al was en niet alleen door zijn slechte zicht werd veroorzaakt. Of is het gewoon zijn karakter of toch maar een fase? En wat is dat iets dan? Iemand die dit herkent misschien?
Anoniem
Ook wij hebben een zoon Lucas genaamd. Onze Lucas was vier weken prematuur, hij zou er acht geweest zijn als de artsen in het ziekenhuis de boel niet afgeremd hadden. Al snel had Lucas te maken met een spraaktaal achterstand en hij begon op zijn tenen te lopen. Via het consultatiebureau zijn wij doorgewezen naar Integrale Vroeghulp of MEE. Voor alle dames die kampen met de vraag, " of is er iets anders aan de hand?" Zo zijn wij namelijk ook het hele traject ingegaan. " is het zijn spraaktaal achterstand, is het zijn karrakter, of is er iets anders?" Dat was de letterlijke vraagstelling. Na vele gesprekken met de dames van Integrale Vroeghulp/MEE is Lucas op een Multidisiplinair Kinderdagverblijf (MKD) terechtgekomen. Oftewel een kinderdagverblijf gevuld met heel goed opgeleide sociaalpedagogen, kinderarts, verpleegkundige, kinderpsychiater, fysiotherapeute en logopedisten. In het begin moesten wij ook wennen aan het idee, want het is natuurlijk best wel 'heftig' zo'n MKD. Nog nooit ben ik zo blij geweest als met die keuze! Lucas heeft veel frustraties opgelopen met de peuterspeelzaal omdat de juffen er niets van begrepen. Bij het MKD was hij weer gelukkig. Uiteindelijk kwam de diagnose ASS Autistisch Spectrum Stoornis. Lucas is nu vijf en zit op het bijzonder onderwijs en hij is een blije, ondernemende kleuter. Ik begrijp dat veel moeders bang zijn voor het 'stempeltje', ik begrijp ook dat je graag zelf onderzoek verricht op het internet, maar vraag gewoon om hulp bij die knagende vraag ' of is het iets anders' Ik ben nooit een groot fan geweest van het consultatie bureau, maar deze keer hebben ze ons en vooral Lucas een grote dienst bewezen door ons door te sturen naar Integrale Vroeghulp/MEE. Mijn zoon heeft misschien een 'stempeltje', maar nu krijgt hij wel het onderwijs en de hulp waar hij recht op heeft.
Anoniem
Hoe herkenbaar jou verhaal. Wij hebben een zoontje van inmiddels 2.5 jaar oud. Vanaf dat hij een half jaar oud is zijn we al elke drie maanden op controle bij de oogarts. Hij wiebelde heel erg met zijn ogen. En aangezien slechte ogen en scheelzien bij ons in de familie voorkomt hebben we direct stappen ondernomen. Ze hebben toen ook zijn ogen gemeten op het ongeveer. Hij kwam toen, met een half jaar, uit op +3.5. Dat was toen nog niet echt heel ernstig. Ik allang blij. Ook hem moeten we heel veel dingen vertellen en uitleggen. Hij vraagt 's avonds ook steeds waar gaan we morgen naartoe. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel probeer af te bouwen, hem steeds minder vertel. De ene keer gaat dat goed de andere keer merk je dat hij er last van heeft. Inmiddels heeft ons mannetje ook een bril al een dik jaar. En ook zag hem compleet veranderen. Hij liep altijd maar aan de hand, maar nu doet hij lekker zijn ding. Hij heeft zich in die tijd zonder bril ook foefjes aangeleerd. Bijv. lopen tot hij de stoeprand voelt met zijn voeten en dan pas de stoep op lopen. Als hij deze foefjes weer begint toe te passen dan zijn zijn ogen niet goed. Inmiddels heeft hij aan beide ogen +5.25 en kijkt hij ook met beide ogen scheel. Met bril wordt dit voor een gedeelte wel gecorrigeerd, maar hij zal dadelijk wel geopereerd moeten worden voor het scheelzien. Ook ik herken soms wel van die autistische trekjes bij hem hoor,maar ik denk ook dat dat komt omdat hij bij 2 jaar heel weinig tot niks gezien heeft. Het komt wel goed. Hoe het goed in de gaten en probeer hem duidelijk te maken dat er soms wel eens dingen gebeuren die je vantevoren niet kunt vertellen, omdat je dan nog niet weet. Succes ermee!!
braamn
Ik denk dat hij gewoon erg gevoelig is. Ik herken het ook ( in lichtere mate ) bij vooral mijn oudste dochter.Ze is heel erg van de structuur. Ik moet zeggen dat het bij haar wel steeds 'minder' wordt ( ze is nu 6 ), dus wie weet is dat bij Lucas straks ook wel zo. Veel succes.
Anoniem
Ben mama van een 34 wk. prematuurtje en herken een deel van je verhaal.. mijn dochter is nu 4,5 jaar oud en ik verdiep me de laatste tijd wat meer in 'hoogsensitief/hooggevoeligheid' en nog een knipoog naar het 'autistisch spectrum' .. ik kan sommige karaktertrekken niet helemaal plaatsen bij haar (en volgens mij heb jij hetzelfde) en voordat ik dingen aan de grote klok hang (en men gaat labelen, wat al genoeg gebeurd bij te vroeg geboren kinderen) wil ik eerst zelf op onderzoek uit.. misschien heb je er wat aan?!