Alleen naar de speeltuin

Minispruit wil zonder mij naar de speeltuin ... ik moet toch eens leren loslaten ... nu dan maar? Oké dan kerel, ga maar met je broer mee, probeer het maar een keer. Gejuich en feest, alleen (met broer) naar de speeltuin! Wat een heerlijkheid!

Alleen in de speeltuin ... ach, komt wel goed, zijn broer is toch bij hem? Hoewel. Als hij dwars wordt, luistert hij niet naar zijn broer. Wat nou als ze slaande ruzie krijgen? Wat nou als er eentje boos wegloopt? Wat nou als broer vergeet dat hij op zijn kleine broertje zou letten? Dat is ook eigenlijk geen taak voor hem! Gauw kijken hoe het gaat!! Oh ... ze zijn heel lief samen aan het scheppen ... gelukkig ... maar weer naar huis.

Alleen in de speeltuin ... ach, zolang hij in de speeltuin is, heeft hij het leuk en krijgt hij ook niet de neiging om enge dingen te doen. Zoals de straat oversteken, zonder te kijken! Zoals meegaan met een onbekende! Zoals aan de wandel gaan en verdwalen! Gauw kijken hoe het gaat!! Oh ... ze zijn gezellig aan het schommelen ... gelukkig ... maar weer naar huis.

Alleen in de speeltuin ... ach, hij loopt niet in 7 sloten tegelijk en hij kan wel tegen een stootje. Maar wat nou als hij te hard schommelt en zich een gat in zijn hoofd valt? Maar wat nou als hij te overmoedig gaat klimmen en van die 2 meter hoge glijbaan naar beneden kukelt? En zijn nek breekt?! En wat nou als niemand dan het benul heeft om mij te gaan halen en ik te laat ben om hem te redden?! Gauw kijken hoe het gaat!! Oh ... ze doen samen een spelletje ... gelukkig ... maar weer naar huis.

Je ziet, ik leer los te laten en op zich gaat het goed: ik laat minispruit meer dingen doen zonder mijn aanwezigheid en/of toezicht, maar het valt me niet mee.